Na 9/11 waren veel mensen in een staat van hysterie. Bloederige imperialistische oorlogen worden altijd in het buitenland gevoerd, in landen van bruine en zwarte mensen. Nu kwam deze oorlog naar huis, hetgeen door velen als een trauma werd ervaren.
Westerse regeringen wereldwijd hebben deze verlammende hysterie sluw uitgebuit. Met een giftige combinatie van oorlogszucht en moslimhaat, stoomden zij de mensen klaar voor een barbaarse oorlog. Deze racistische propaganda werd verspreid door dezelfde haatpredikers die nu heldhaftige statements over ‘het vrije woord’ op hun voorpagina’s printen. Afghanistan werd binnengevallen, gevolgd door Irak.
Je bent vriend, anders vijand
In de tussentijd worden, onder het mom van antiterrorisme wetgeving, privacy en andere rechten gestolen van de mensen zonder al te veel protest. Blijkbaar is de haat tegen moslims groter dan de liefde voor die vrijheid. Het is frustrerend om te zien dat duizenden naar de pleinen zijn gegaan om te luisteren naar dezelfde leiders die hen van zo veel hebben beroofd. Tegelijkertijd is dat niet verrassend. Want in dit klimaat van intimidatie staat nadenken gelijk aan verraad: ‘Either you are with us or you’re with the terrorists.’
Nu zien we hetzelfde gebeuren. Eenieder die weigert de racistische mantra van het ‘vrije westen’ vs ‘moslimterroristen’ te reproduceren wordt verketterd. Toen en nu kwamen er massaal geluiden vanuit de moslimgemeenschap die dit valse dilemma verwierpen. Maar naar de ‘vijand’ wordt niet geluisterd natuurlijk.
Nu is het oorlog
In plaats daarvan kiezen opiniemakers, burgemeesters, experts, de premier, redacteurs en anderen ervoor om de oude vertrouwde mythes te herkauwen. De meest wijdverspreide waarvan ongeveer zo gaat: nu is het oorlog!
Nu pas? In de context van de ‘Global War on Terror’ is Frankrijk wereldwijd betrokken bij bloedige militaire operaties. Denk hierbij aan de invasie van Mali, de vernietiging van Libië door de NAVO onder leiding van de Fransen, de Franse bombardementen op Irak en de politieke, economische en militaire steun aan Israël.
Franse uitbuiting
Maar de wortels van dit geweld hebben een langere historie. Al eeuwen lang wordt de relatie tussen Frankrijk enerzijds, en het Midden-Oosten en Noord-Afrika anderzijds gekenmerkt door koloniaal geweld en structurele uitbuiting van de bevolking en de grondstoffen. De vele duizenden slachtoffers die hierbij zijn gevallen zijn meestal moslims. Maar in de hoofden van opiniemakers zijn dat geen mensen, daarom begint de oorlog pas echt wanneer een fractie van het geweld dat Frankrijk en haar imperialistische bondgenoten dagelijks aanrichten voor een keer naar huis komt.
Historische product
Zoals verwacht is de officiële lijn van de establishment een staat van shock. Blijkbaar verwachten ze dat ze oorlog kunnen voeren zonder dat er wordt terug geschoten. De shock getuigt van een collectief geheugenverlies wanneer het aankomt op het leed van ‘de ander’, vooral wanneer de eigen elite een groot aandeel heeft in het veroorzaken daarvan.
De aanval in Parijs op Charlie Hebdo vond niet plaats in een vacuüm, maar is het historische product van Frans imperialistisch en koloniaal geweld. Als Frankrijk niet de internationale schietgrage maffioso uithing zou dit niet gebeuren. De doden die zijn gevallen zijn dan ook slachtoffers van het imperialisme: wat het imperium zaait zal het oogsten.
Zolang men weigert deze realiteit onder ogen te zien zal dit niet de laatste blowback zijn van de militaire cowboy avontuurtjes overzees en het racisme thuis.
Meer opinies? Like ons dan op facebook en volg ons op twitter.
