Als allochtoon, vooral als moslim allochtoon, zijnde kom ik vaak in aanraking met onderwerpen zoals islamisering, extremisme, hoofddoeken en de juiste regeringsvorm. Ik zie dat kortom als prophets, protest en policy.
Hoe reageer ik hierop? Ga ik boos doen en hen afsnauwen? Ga ik hen negeren en doen alsof mijn neus bloed? Ik zeg beide. En dan bedoel ik niet afsnauwen in de zin van dat “iemand zijn bek moet houden.” Want soms is het handiger om je medemens te vriend te houden, blijkt uit ervaring. “Keer je andere wang toe,” zoals een van de disciplines van Jezus Christus zei. Voor mij is het dan de Profeet Isa. Ja, wij moslims geloven ook in Jezus.
Dit laat zien dat je vergevensgezind bent, geduldig maar vooral ook dat je een ‘klap kunt opvangen’. Persoonlijk niet altijd mijn houding. Ik hou van dialogen en discussies. Correctie: Ik ben er zot op! Ik consumeer graag een clean maaltijdje met ei, groente, wat avocado en een potje Islam-is-niet-goed-voor-de-samenleving. De ‘diallochtoon’ komt in me naar boven, hongerig en op zoek naar meer stellingen.
Maar nog steeds; “hoe reageer ik op zulke onderwerpen, die niet alleen mijn geloofsovertuiging, maar ook mijn plaats als allochtoon in de samenleving soort van op de proef stellen?” Twee stappen;
Ten eerste; een rustige en professionele houding. Blaffende honden bijten niet, dus als je iemand goed wakker wilt schudden, zul je moeten bijten en niet blaffen. Ook een Turks gezegde komt in mij op; ‘Een lege emmer maakt veel geluid’. Mensen moeten goed nadenken en goed lezen en bestuderen voor zij iets zeggen. Soms horen de oren niet echt wat de mond produceert.
Ten tweede; een goede kennisopbouw. Je kunt praten over onderwerpen, maar als je er niks over weet of een bron raadpleegt, blijft je argument zwak. Vaak krijg ik vragen als “Jullie Turken plakken geld op de bruid en bruidegom, hoort dit bij jullie geloof?” Ik kan met mijn ogen rollen, maar de eerste en tweede stap laten mij weten wat voor antwoord ik moet geven: “Heb je gelezen wat de Kor’an hierover zegt? Misschien moet je deze vers lezen en nee het is iets Turks.” Al snel heb ik mijn medemens geholpen om informatie op een juiste manier te interpreteren en te onderzoeken. Ik ben dan een onderwijzer.
Betreurend is het dat er dus vaker geblaft dan gebeten (in positieve zin) word. Heel jammer, want wij zijn zoogdieren met een enorm goed ontwikkelde voorkwab en het is jammer als dit alleen wordt gebruikt om geluid te maken. Hoe gevoelig het onderwerp voor je is als allochtoon, jij bent verantwoordelijk voor die toon. Je hoeft niet tot tien te tellen. Laat de ‘diallochtoon’ in je los en ga die dialoog aan, hou die discussie want een alloch-toon hebben is beter dan geen toon hebben.
Misschien gewoon beseffen dat je uit een cultuur komt die men hier gewoon niet kent? Of denk je dat Turken in Turkije Nederlanders daar goed begrijpen? Zo simpel werkt het niet in de wereld. Het lijkt wel of bepaalde ‘buitenlanders’ (zo zie ik je niet) gewoon maar kritiek hebben op dit soort zaken om maar kritiek te kunnen hebben. Je zal als iemand met een andere culturele achtergrond meer moeten uitleggen. Mijn boeddhistische ex ook. Dat kan toch ook gewoon? Ik kan toch ook gewoon uitleggen waarom ik niet geloof in andere landen?
Yes! We can!