Interview door: Willemijn de Koning
Het is niet onze gewoonte om eigen columnisten naar voren te dragen als rolmodel. Toch maken we met alle liefde een uitzondering voor ons redactielid die vrijdag 7 november de ondernemersprijs op de Kleurrijke Lijst Top 100 in ontvangst mocht nemen: Cemil Yilmaz.
Hij nam de prijs in ontvangst voor ‘Afterall’, een platform waar je digitaal je levensverhaal kunt vastleggen. Naast Afterall heeft hij nog twee bedrijven op zijn naam: het marketingbureau Dr. Silk Road en het consultancy- en wervingsbureau Diversity INC. Daarnaast is hij vicevoorzitter van het Agora Network. En dit allemaal om – naar eigen zeggen – de wereld te verbeteren.
Vijftien jaar geleden zag niemand dit aankomen. Toen wilden leraren hem nog naar het HAVO sturen omdat ze vanwege zijn culturele achtergrond niet geloofden dat hij het gymnasium aan kon. Zijn moeder was daar echter wel van overtuigd en zorgde ervoor dat hij dat kon bewijzen. Toen hij op een dag voor school verscheen, stuurde de politie hem weg omdat ze niet geloofden dat hij daar student was. Ook in het uitgaansleven werd hij regelmatig geweigerd omdat ze ‘te veel soort van hem binnen’ hadden.
Aan de ene kant werd hij dus gezien als allochtoon die het toch nooit zou maken, maar aan de andere kant was hij vanwege zijn studie het voorbeeld van de Turkse gemeenschap. Deze twee werelden brachten hem in een identiteitscrisis en hij zocht zijn toevlucht in de drank en (soft)drugs en zette zich af tegen de maatschappij. School bleef achterwege: deze wilde hem zelfs van het gymnasium afhalen.
Uiteindelijk heeft Cemil dit kunnen voorkomen, maar daarvoor was een dieptepunt nodig: nadat hij een nacht door had gebracht in de cel, kwam hij de volgende dag zijn vader onder ogen, die net terug was uit Turkije. Deze had na het horen van de praktijken van zijn zoon zo’n teleurgestelde blik in zijn ogen dat Cemil besloot een radicale omslag te maken. Hij koos ervoor meteen te stoppen met alles wat hem ervan zou weerhouden het gymnasium – waar hij gelukkig op mocht blijven – af te maken.
In zijn missie de wereld en dus de mens te veranderen, koos hij voor de studie psychologie die hij succesvol afrondde. Snel daarna begon hij met een vriend voor zichzelf, maar ze kwamen erachter dat ze een netwerk misten om echte stappen te maken dus besloot hij dat op te bouwen als werknemer. Een reis naar Bali deed hem echter beseffen dat hij alles wat hij deed niet deed voor zichzelf, maar om zich te bewijzen naar anderen toe. Hij veranderde koers en ging doen wat hij altijd al wilde: ondernemen.
Wat was je drijfveer om Agora en Diversity INC. te beginnen?
“Ik verbaas me over het feit dat veertig procent van de Universiteit van Amsterdam allochtoon is, maar de Zuidas helemaal wit. Hoe kan dat? Ook snap ik niet dat het percentage allochtonen in de werkloosheid wel gemeten wordt, maar ze niet de allochtonen in een bedrijf willen meten. Of de mate van aandacht die de radicale moslims in de Schilderswijk hebben gekregen; die beslaan nog geen een procent van alle moslims in Nederland! Dan vraag ik me af wat voor een raar land wij eigenlijk leven. We zeggen trots een tolerantie maatschappij te zijn, maar eigenlijk impliceert dat gedogen, dus dat de maatschappij ons eigenlijk niet moet. Dat is zonde, want zo gaat er veel talent verloren. We moeten naar een acceptatie maatschappij waarbij iedereen tot zijn of haar recht komt en waarbij de hele samenleving baat heeft. Daarom ben ik Agora en Diversity INC. begonnen.”
In hoeverre hebben je Arabisch/Turkse roots je kunnen helpen bij je succes?
“Arabieren en Turken zijn erg gastvrij en sociaal, dus ik heb het opbouwen van relaties met de paplepel ingegoten gekregen. Daardoor heb ik een groot multicultureel netwerk. Daar heb ik als ondernemer veel profijt van. Omdat ik veel van de Arabische en Turkse cultuur weet maar ook van de Nederlandse, kan ik me identificeren met beide werelden. Mensen hebben altijd al tegen me gezegd dat ik een verbindend figuur ben. Daaruit zijn zowel Dr. Silk Road, Diversity INC. en Agora voortgekomen. Het zit daarnaast ook in ons bloed om te ondernemen; Turken zijn met de Chinezen de meest ondernemende mensen van Nederland.”
Hoe perfectionistisch ben je?
“Over het algemeen ben ik best wel perfectionistisch. Ik vind dat je dat ook moet zijn over je eigen projecten. Kijk bijvoorbeeld naar Afterall: het gaat daar om je persoonlijke levensverhaal. Dat zal ook na je dood nog te lezen zijn. In dat geval moet het er niet alleen mooi en betrouwbaar uitzien, het moet ook kloppen. Dan kun je je geen foutjes veroorloven. Als ik dat niet kan beloven, dan doe ik het liever helemaal niet. Ik wil alleen dat iets gebeurd als dat gebeurd zoals ik het wil. Als ik er niet volledig voor kan gaan, laat ik het liever oppakken door anderen of passief op de achtergrond bestaan. Dat laatste doe ik ook nu met Dr. Silk Road, want daar heb ik te weinig tijd voor.”
Waar zie je jezelf over tien jaar?
“In de ideale situatie ben ik dan getrouwd en heb ik kinderen. Ik vind een mooie thuisbasis belangrijk. Vanuit daar ben ik dan politiek actief. Ik denk namelijk dat dat het beste podium is dat je kunt pakken om de wereld te verbeteren. Ik probeer dat nu als ondernemer ook wel, maar in de politiek heb je meer bereik en mag je beslissingen nemen. Ik ben al een tijd politiek actief geweest als lid van een politieke partij, maar deze stelde mij teleur. Uit frustratie stapte ik over en merkte daarna dat ik passief lid was. Daar hou ik niet van, dus ik heb mijn lidmaatschap opgezegd. Ik denk dat je moet doen wat op dat moment het beste bij je past en toen en nu was de politiek nog niet de goede tijd voor mij; over tien jaar hopelijk wel. Daarnaast wil ik dan nog wel mijn bedrijf Afterall hebben. Ik hoop dat Agora en Diversity INC. dan niet meer nodig zijn. Al denk ik dat Nederland nog wel 25 jaar nodig heeft voordat deze initiatieven overbodig zijn, maar ik hoop dat het sneller gaat.”
Wat kunnen Nederlanders nog leren van Turken?
“Vooropgesteld dat ik veel respect heb voor de punctualiteit, nuchterheid en directheid van Nederlanders: ze kunnen en moeten leren gelijkwaardige relaties op te bouwen. Nederlanders vinden vaak dat alles op hun manier moet, want zij zijn de meerderheid hier. In Amsterdam en Rotterdam is dat echter niet meer zo en is er een andere cultuur ontstaan. Dan vraag ik me af wie zich aan wie moet aanpassen? Ik denk namelijk dat het beide kanten op werkt. Toon eens oprechte interesse in iemands achtergrond; ga eens in gesprek met bijvoorbeeld Turken. Dan zul je zien dat we allemaal hetzelfde zijn: we willen een dak boven ons hoofd, een volle maag, een baan, een opleiding voor onze kinderen, respect en naastenliefde. Alleen de manier waarop we uiting geven aan bepaalde dingen is anders. Ik hoor nu te vaak dat we hier te gast zijn; ze moeten leren dat dat niet zo is. Maar dat geldt ook andersom hoor; Turks-Nederlandse jongeren moeten beseffen dat hun toekomst in Nederland ligt en meer open staan voor een gelijkwaardige dialoog.”
Wat is jouw tip voor andere jonge kleurijke ondernemers?
“Ga met je ouders in gesprek. Ik denk dat we geneigd zijn de opofferingen die zij moesten maken om ons een toekomst te geven, te vergeten. Kijk eens hoe ondernemend en avontuurlijk zij waren om die stap te zetten… hoe zij met alle tegenslagen zo’n bestaan hebben opgebouwd… leer daarvan en pas het toe op je eigen leven.”
Meer inspirerende voorbeelden? Like ons dan op facebook en volg ons op twitter.
