Een moslim, een christen en een jood komen bij elkaar eten. Het klinkt misschien als een mop maar in dit geval was het echt. Op de Russischtalige versie van Komen Eten.
Vijf verschillende mensen komen bij elkaar eten en geven elkaar punten. Op vrijdagavond wordt de winnaar bekend. Een keer hebben ze dus vijf vertegenwoordigers van verschillende geloofsovertuigingen bij elkaar gebracht om te bepalen wie de beste gastheer/gastvrouw was. Er zat een vrouw tussen en die was katholiek. En de vier mannen waren een Orthodox christelijke priester, een rabbijn, een redacteur van een islamitische uitgeverij en een boeddhist.
Het was grappig om te zien hoe de rollen meteen verdeeld waren. De boeddhist zei meteen dat het voor hem niet uit maakt of hij gaat winnen, omdat hij al innerlijke rust heeft. Het hele programma kon hem gestolen worden, het eten vond hij niet gezond en dieronvriendelijk, de sfeer niet gezellig etc. De katholieke dame was ook nooit tevreden en leverde kritiek op alles. Maar de priester, de rabbijn en de moslim deden blijkbaar de wedstrijd wie toleranter, vriendelijker en meer open-minded van allemaal was.
Deze drie hielden continu rekening met elkaar. In tegenstelling tot de katholieke dame die doodleuk varkenshaas bereid heeft waarvan drie van haar gasten niet hebben kunnen eten. Alle drie heren van Het Boek hebben voor voldoende vegetarische gerechten gezorgd. De rabbijn kreeg een gegrilde zalmsteak, omdat het vlees niet koosjer was en de priester die op een bepaalde Orthodoxe feestdag geen vlees mocht, nam zijn portie Tataarse pasteitjes mee naar huis. Vooral de moslim deed super zijn best om te laten zien dat hij een knuffelmoslim was. Uiteindelijk waren de punten gelijk verdeeld tussen hem, de rabbijn en de arrogante katholieke. Beide heren hebben de prijs aan de katholieke gegeven omdat zij – ta-daam! – een vrouw was.
To cut a long story short, je kunt alles in huis hebben om te kunnen winnen, maar als jouw cultuur in de weg staat, wordt het zwaar. Dat zien we jaarlijks met het Eurovisie songfestival dat de Nederlandse heilige overtuiging “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg,” jaar na jaar ervoor zorgt dat Nederland onderaan de lijst belandt. Dit jaar is het ook pijnlijker dan ooit, omdat The Common Linnets vorig jaar bewezen hebben dat het anders kan. Daarvoor werd de schuld automatisch aan “vriendjespolitiek” gegeven. Buren stemmen op buren. Yeah duuh! Alle landen die meedoen hebben buren. Behalve Israël, die overigens altijd heel hoog scoort. De doe maar gewoon, dan doe je dan gek genoeg-strategie werkt buiten Nederland niet. Unfortunately peanutbutter.
Natuurlijk bepaalt je cultuur en opvoeding heel veel in je karakter en je manier van leven, maar ik probeer te zeggen dat het niet vanzelfsprekend hoeft te zijn. Het is de keuze die je maakt. Deze keuze betekent trouwens niet dat je dan automatisch gaat winnen, want de rest doet ook zijn best en soms heb je mazzel en soms heb je pech. Maar als je gewoon blijft doen, dan blijf je dat ook. Gewoon. Niks bijzonders dus.
Tot slot even terug naar de Eurovisie songfestival. Even een gratis tip van mij aan Avro-tros. Dit jaar heeft een Scandinavische zanger met neutrale uitstraling gewonnen. Dat betekent dat kans groot is dat volgend jaar iemand gaat winnen dit anders dan anders is. Misschien is het een optie om zanger Rinus te sturen. Met een nummer zoals “Met Chantal naar het songfestival”. Hij doet gewoon en dat is heel misschien in zijn geval toch ook gek genoeg.
Op de hoogte blijven van meer columns? Like ons dan op facebook en volg ons op twitter.
