Je bent een gelukkige student of gelukkig met je gezin. Je doet je werk, ontspant thuis met je vrienden en de volgende dag gaat precies op dezelfde manier. De een is serieuzer met zijn werk en de ander houdt van feestjes, plezier en sport. Opeens komt een einde aan je gelukkige leven.
Er is oorlog, mensen maken elkaar af. Je bent niet veilig, je glimlach is voorbij. Je leeft van dag op dag. Je toekomst is niet meer zeker. Je hebt misschien kinderen waar je veel om geeft. Vrienden die je niet meer ziet. Je beseft dat je niet meer veilig bent in je eigen land. Je wordt gedwongen om uit je huis en je gelukkige leven te vluchten. Je kiest er niet voor, maar je wordt gedwongen. Je kiest voor het onbekende. Een pad waar je niet weet waar dat eindigt. Niemand die je kan vertrouwen.
Je stapt in een boot waarbij je weet dat de kans groot is dat je het niet gaat overleven. Toch kies je voor iets waar een klein beetje hoop in zit. Je weet dat als je in je eigen land verblijft, je het zeker niet zal overleven. Je zit in de boot en je ziet je gezin of vrienden die het niet overleven of met moeite volhouden. Het breekt je hart. Alles is weg, je glimlach, je werk, je geluk en je zin in het leven. Toch zit je in de boot en doe je je best om ergens te komen waar je zekerheid hebt op het leven. Je denkt niet eens aan je gelukkige leven, maar je denkt aan stabiliteit, je basisbehoefte en natuurlijk aan je gezin of familie.
Ineens kom je aan in een ander land. Je hebt de reis met de boot overleefd. Opgelucht, verhongerd en met nauwelijks energie probeer je toch ergens kracht vandaan te halen om uit de boot te stappen. Op zoek naar stabiliteit in je leven, weg van de angst waar je in terecht bent gekomen. Je weet niet waar je bent. Je kent de naam van het land, maar niet de mensen, de taal of de cultuur. Je hoopt op begrip en je bent blij als je de mensen ziet. Maar wat krijg je ervoor terug? Mensen die aan zichzelf denken, bang zijn dat jij hun plekken gaat in nemen.
Sta je er bij stil dat vluchtelingen vechten tussen het leven en dood? Besef je dat zij op zoek zijn naar de basisbehoefte en niet naar geluk. Basisbehoefte bestaat puur uit veiligheid, eten en onderdak. Deze mensen denken er geen seconde aan om een succesvol leven te leiden in het zogenaamde Nederland. Zij denken aan hun veiligheid. Maar hoe kan het dan dat er zo slecht over de vluchtelingen wordt gedacht?
Vluchtelingen zijn ook mensen die tegen hun wil hun thuisfront hebben achtergelaten. Hoe zou jij je voelen als jouw leven opeens in elkaar stort en je in een onbekend land als een stuk vuil wordt behandeld?
Lieve mensen van Nederland, verplaats je even in de wereld van de vluchtelingen. Je houdt het niet eens een dag vol om zo te leven. Mijn complimenten naar de vluchtelingen! Ondanks alle tegenslagen vechten zij om te leven. Wij mogen een voorbeeld aan ze nemen.
Nou weet ik dat dit artikel niet de mening van de massa zal veranderen, maar ik hoop dat je voor even voelt hoe de vluchtelingen zich kunnen voelen en hoe zij leven. Laten we heel eerlijk zijn, we weten gewoon niet hoe die vluchtelingen zich voelen. Wees liefdevol naar elkaar!
