Stel je voor: je komt uit een land waar het oorlog is, een land waar je niet geaccepteerd wordt, een land dat je, als je niet mee wilt doen met de menigte, moet verlaten. Nee niet omdat je dat zelf wilt of omdat het toekomstperspectief elders beter is. Maar puur uit angst, angst omdat je niet weet wat je kan overkomen als je ook maar één dag langer blijft.
Gevlucht vanuit een ernstige situatie en dan een aankomst in een land waar je niemand kent, de taal er niet van spreekt en de cultuur niet kent èn waar de samenleving over jouw komst zwaar verdeeld is.
Gelukkig krijg je bij aankomst, jawel, 6 dagen rust om je voor te bereiden op de komende asielprocedure. Naast rust kan de asielzoeker ook een medisch advies krijgen om te onderzoeken of er lichamelijke of psychische beschadigingen zijn, denk hierbij aan bijvoorbeeld een trauma.
Hierna begint het, de algemene asielprocedure. Hierin wordt op de eerste dag besproken wie de asielzoeker is. Op de tweede dag heb je tijd om met je advocaat het nader gehoor voor te bereiden dat plaats vindt op de derde dag. Hier vertelt de asielzoeker waarom die is gevlucht en aan de hand hiervan maakt de IND een besluit. Op dag 4 wordt het nader gehoor besproken met de advocaat en kunnen er nog aanvullingen en verbeteringen worden doorgegeven aan de IND. Na de vierde dag wordt er besloten door de IND of er meteen een beslissing kan worden gemaakt of dat er een verlengde asielprocedure nodig is. Hierna kun je een positieve beslissing krijgen of je verzoek kan worden afgewezen.
Als je verzoek wordt afgewezen kun je nog in beroep gaan. Indien de asielzoeker het nog niet eens is met de rechter, kan die in hoger beroep bij de Raad van State. Als de rechter van de Raad van State vind dat de IND de juiste beslissing heeft gemaakt, dan kun je nog naar het Europese hof voor de rechten van de mens. Als ook dit niet werkt, wordt er van je verwacht dat je gaat nadenken over terugkeren naar het land van herkomst. Je bent gevlucht om wat voor reden dan ook en dan moet je terug en niet alleen terug, maar je moet ook meewerken aan je terugkeer anders eindig je op straat of ga je de illegaliteit in.
Door mijn vrijwilligerswerk, heb ik een gezin leren kennen dat al een jaar of 4 hier in Nederland is en die nu op het punt staan om uitgezet te worden. Een vader, een moeder en 2 kinderen. Ik kan het niet geloven! In een periode van 4 jaar, helemaal geïntegreerd, de taal onder de knie en alles gedaan wat er van ze werd gevraagd. Het is ronduit schandalig dat mensen die pro-actief bezig zijn en veiligheid nodig hebben, worden weggestuurd. Gevlucht omdat ze niet werden geaccepteerd en in gevaar waren. Ik kan me niet voorstellen wat er door ze heen moet gaan, ik kan me enkel proberen in te leven.
Terug naar waarvoor je bent gevlucht? Hoe onmenselijk is dit? Wie bepaalt hoe veilig het is voor dit gezin, voor deze mensen, voor deze kinderen?
