‘Je leven als vluchteling is een aantal Lidl tassen’

Hoe kan de positie van vrouwen op de arbeidsmarkt worden verbeterd? Dit was de hoofdvraag van de ‘The G(irls)20 Summit´, die afgelopen oktober plaatsvond in Istanbul.

Een delegatie van vijfentwintig ‘aspirant vrouwelijke leiders’ van over heel de wereld kwam bijeen om na te denken over het bovengenoemde vraagstuk. Hun ideeën en adviezen zijn opgenomen in een adviesrapport dat gepresenteerd werd aan de grote leiders van de G20. Eén van deze vrouwen; de Voorbeeld Allochtoon van Nederlandse bodem: Christelle Munganyende.

De G20 is een forum dat bestaat uit negentien landen en de Europese Unie, met het doel om wereldwijd bij te dragen aan groei en ontwikkeling. Christelle werd uit duizenden kandidaten uitkozen om de Europese Unie op de G(irls)20 Summit te vertegenwoordigen. Zij is hier erg trots op, maar moet ook lachen om het feit dat uitgerekend zij hiervoor geselecteerd is; “In deze tijd met heftige discussies omtrent vluchtelingen, mag juist een ex-vluchteling Nederland en de Europese Unie vertegenwoordigen. Ja, dat is best wel ironisch.”

Christelle Munganyende, werd 22 jaar geleden geboren in Rwanda. Vanwege de genocide vluchtte zij met haar familie naar Nederland. Zij groeide op in Eindhoven, maar woont nu in Brussel voor haar studie Politieke Wetenschappen. Bewust van de meerwaarde van haar multiculturele identiteit, gebruikt zij haar stem om de positie van migrantvrouwen op de arbeidsmarkt in Europa te verbeteren.

Vraag & antwoord

Christelle; stel jezelf voor!
“Ik ben geboren een jaar voordat de genocide uitbrak in Rwanda. Het conflict dwong ons om te vluchten; eerst naar buurlanden, toen Togo en uiteindelijk kwamen wij in 1998 aan in Nederland. Mijn herinnering aan mijn jeugd in het asielzoekerscentrum zijn goed. Ik heb dit ervaren als één van de plekken waar ik mij niet anders voelde. Iedereen had namelijk een vergelijkbare achtergrond, wat zorgde voor verbinding. Natuurlijk was het voor mijn ouders een periode met veel stress.”

“Nu noem ik mijzelf een Afro-Europeaan. Ik ben Rwandees, maar ook Nederlands. De culturen staan recht tegenover elkaar, maar ik neem het beste van beide werelden. In professionele context ben ik Nederlands en in culturele context heb ik veel affiniteit met Afrika.”

Wat doet de huidige discussie over vluchtelingen met jou?
“Deze discussie raakt mij erg. Als ex-vluchteling weet ik hoe het is om je hele leven achter te moeten laten. Je leven als vluchteling in Nederland is samengevat in een aantal Lidl tassen. Mensen zeggen de vreselijkste dingen over vluchtelingen zonder hierbij stil te staan”

Maar jij, een ex-vluchteling, hebt wel Nederland mogen vertegenwoordigen op de G(irls)20 Summit. Hoe kwam dat tot stand?
“De organisatie was op zoek naar jonge vrouwen die zich inzetten voor hun gemeenschap en voor vrouwen op de arbeidsmarkt. En dat is precies wat ik wil doen! Namelijk mijn stem gebruiken om jonge vrouwen te onderwijzen en te inspireren om sociaaleconomische en culturele barrières te doorbreken. Mijn aandacht gaat vooral uit naar meisjes met een migratieachtergrond. Want zij worden niet alleen beperkt door het gebrek aan gelijke rechten voor vrouwen, in het algemeen. Deze meisjes worden ook beoordeeld op hun cultuur en religie.”

Wat heb jij in Istanbul geleerd?
“Wij hebben gedurende anderhalve week trainingen gevolgd van professionals uit topbedrijven. Tijdens de G(irls)20 Summit spraken invloedrijke vrouwen over hoe wij bepaalde barrières kunnen doorbreken. Ook werd er gediscussieerd over thema’s zoals het verkleinen van de loonkloof tussen vrouwen en mannen.”

Dat zijn complexe politieke vraagstukken. Hoe kwamen jullie gezamenlijk tot oplossingen?
“Het was inderdaad erg uitdagend om te overleggen met vijfentwintig mensen die allemaal een andere culturele achtergrond hebben. Onze delegatie bestond uit vrouwen met een sociologische, politieke of economische achtergrond. Hiermee hadden wij dus veel kennis in huis. Door overleg, concessies en begrip voor elkaars cultuur en context, kwamen wij samen tot antwoorden.”

“Vorig jaar heeft de G20 toegezegd een miljoen banen te gaan creëren. Na de summit hebben wij een rapport gepresenteerd aan de G20 leiders met adviezen over hoe zij dat moeten gaan doen.

Het gaat er volgens ons niet alleen om dat die banen gecreëerd worden, maar ook om hoe kwalitatief die banen zijn.”

Wat was jouw persoonlijke missie in Turkije?
“Voor mij waren twee punten erg belangrijk en die zijn ook in het rapport opgenomen. Ten eerste de erkenning en het gelijkstellen van kwalificaties van migranten. Dit is namelijk iets wat de levens van veel migranten bepaald. Een ander belangrijk punt is het promoveren van migrantenvrouwen op de arbeidsmarkt. Uit onderzoek blijkt dat Nederland een van drie Europese landen is met het grootste verschil tussen migrantenvrouwen en autochtone vrouwen, met betrekking tot arbeidsparticipatie. Dat is raar voor een zogeheet welvaartsland, waarin gestreefd wordt naar een zo’n klein mogelijk verschil tussen arm en rijk.”

En nu, handen uit de mouwen?
“Alle gedelegeerden van de G(irls)20 initiëren een project in hun eigen regio om vrouwen te helpen. Mijn project, Girls Tabel of 20, zal in 2016 worden gelanceerd. Hiervoor zullen tien meisjes met diverse achtergronden gekoppeld worden aan professionals uit verschillende vakgebieden.

Deze professionals, mentoren dus, zullen de meisjes ondersteunen en helpen om hun skills te verbeteren zodat zij succesvol de arbeidsmarkt kunnen betreden. Vervolgens vragen wij de deelnemers om in hun eigen vakgebied, ook een project op te zetten. Aan het eind van het hele traject zal aan de deelneemster, die met haar project de meeste impact heeft gemaakt in haar omgeving, een scholarship worden uitgereikt.”