Op 2 januari 2017 is een artikel geplaatst in de Trouw : “Tegen de zin van meester naar het vwo.” Hierin beschrijft Nazmi Türkkol dat de hoofdonderwijzer boos werd toen hij koos voor het vwo.
De hoofdonderwijzer voorspelde dat Nazmi Türkkol zou gaan falen, hij zou het niveau niet aan kunnen. Hij kreeg het advies om met zijn handen te gaan werken en dat dat beter zou zijn voor hem, voor het moment dat hij terug zou gaan naar Turkije, want dan kan hij tenminste werken met zijn handen. De vader van Nazmi Türkkol stond achter hem en streed met hem samen om naar het vwo te kunnen. De hoofdonderwijzer was zo koppig dat hij een brief stuurde naar het lyceum waar Nazmi Türkkol heen wilde. Het effect op Nazmi Türkkol was prachtig. Hij werd er juist door gemotiveerd, wilde het ongelijk van die meester aantonen en deed extra zijn best, omdat zijn vader hem naar een dure school stuurde. Het eindresultaat? Hij won de strijd en mocht naar het vwo. Inmiddels is hij geslaagd en is advocaat en hij houdt hoop dat het ooit goedkomt in dit land.
Aan de reacties op dit artikel zie ik dat het helaas nog steeds voorkomt dat leerlingen met een allochtone achtergrond gediscrimineerd worden en een lager niveau als advies krijgen, terwijl je een hogere cito-score scoort. Ik heb het zelf meegemaakt en ik zie het zelf nog in mijn omgeving. Eerst begreep ik het niet, nu ben ik de docent dankbaar dat hij mij een laag advies gaf, want ik waardeer elke stap die ik hoger zet. Je kan mijn hele verhaal lezen via deze link.
Het blijft vervelend en verschrikkelijk, maar de enige die dit kan veranderen ben jij en natuurlijk je ouders. Zolang jij strijdt om wie jij bent en wat jij kan, dan kan niemand je tegenhouden. Zoals Nazmi Türkkol zegt “Discriminatie zie je niet, je hoort het niet. Discriminatie voel je.” Persoonlijk vind ik dit echt het meest pijnlijke gevoel.
Volg ons:
