Afgelopen week had ik een sollicitatietraining. Een training waarin er eigenlijk wordt gezegd dat je jezelf moet verloochenen en jezelf moet verkopen. Het enige wat je moet doen is dus jezelf veranderen, want hoe jij jezelf nu presenteert aan de wereld is onder de maat.
Oké, ik overdrijf nu een beetje, maar het hele concept deed me denken aan het fenomeen eigenwaarde. Ik kreeg te horen dat ik met wat meer zelfvertrouwen over mijn competenties moest praten. Fair enough. Ik kon mijzelf daar wel bij neerleggen.
Beduusd
Na de training voelde ik me lichtelijk beduusd. Alsof iemand de laatste stoel pakte waar ik al naar wees en ik daardoor moest blijven staan. Het is nu eenmaal zo dat er een wereld is die na je studententijd op je wacht, maar die je tegelijkertijd ook betwijfelt. Een soort haat-liefdeverhouding. Als afgestudeerde zit je nog vol nieuwe ideeën en enthousiasme. Dat willen ze graag voor hun bedrijf, maar je moet dan nog wel eventjes vijftig dingen veranderen aan jezelf. Dingen zoals je houding, netwerk en (sommige) dromen.
En dan sta je daar als jongvolwassenen met een onduidelijk toekomstbeeld. Ik weet van mezelf dat ik van alles wil uitproberen. Werken voor bijvoorbeeld een non-profit organisatie of die keiharde commerciële sector in. Die benadering hoeft geen probleem te zijn, vind ik. Men zou eigenlijk niet raar moeten opkijken als je nog niet zeker weet wat je wilt en je daardoor een beetje verdwaald bent.
Onzekerheid
Net zoals ik soms onzeker overkom als ik praat over mijn competenties. Ik ben me ervan bewust dat ik wat onzeker kan overkomen, maar wie is dat niet zo nu en dan in het leven? Onzekerheid kan ook gezien worden als een houding van een individu die wil en kan veranderen om zichzelf te verbeteren. Een houding die open minded is. Daarnaast kan het tempo van je groei door niemand bepaalt worden dan jijzelf. Het zijn namelijk niet andere mensen die je een positief of negatief zelfbeeld geven, maar de manier waarop jij reacties van buitenaf interpreteert.
Eigenwaarde zal waarschijnlijk levenslang nog getoetst worden aan een zelfverzonnen normstelling. Je kunt andere mensen niet veranderen en dat zou ook niet jouw taak moeten zijn. Zolang jij weet wat je in huis hebt, is dat het enige wat telt. Blijf investeren in jezelf en dan kan je nooit verliezen in het leven. Laat je niet gek maken en vertrouw op je intuïtie. Dat probeer ik in ieder geval de laatste tijd.
Nog een kleine kanttekening: de sollicitatietraining heeft nog een tweede deel, waarbij je moet solliciteren op een fictieve vacature tegenover een levensechte consultant. Dus dat wordt lachen.
Volg ons:
