25 april is Onafhankelijkheidsdag van ons Molukkers. Dit is de dag die wij nooit mogen vergeten. Alleen omdat wij in Nederland zijn geboren, wil niet zeggen dat wij vrij zijn. Als onze mensen daar niet vrij zijn, zijn wij dat ook niet. We zijn een volk in ballingschap voor meer dan 65 jaar.
De Molukse cultuur bestaat uit vele tradities. Voor een groot gedeelte is het geloof erin verweven, zoals dopen en belijdenis doen. Toen ik 18 was, deed ik belijdenis. Een onderdeel daarvan is dat een catechisant (iemand die belijdenis doet) een eigen Bijbeltekst mag uitkiezen, die hij of zij tijdens de dienst zal voordragen voor de gemeenschap. Ik koos voor Exodus 18:11
“Nu weet ik dat Gij groter zijt dan alle andere goden, omdat gij het volk Israël uit de macht der Egyptenaren hebt gered.”
In een gesprek voorafgaand aan mijn belijdenis met dominee Pattinasarany, vroeg hij waarom ik exact voor die tekst had gekozen. Mijn antwoord was: omdat ik geloof dat er ooit een dag zal komen dat dat ook voor het Molukse volk zal gelden. Dat wij ook ooit bevrijd zullen worden uit de handen van het dictatoriale Indonesië. Ooit zal de toekomst van het Molukse volk in onze handen liggen.
Een bloederige geschiedenis
Over het algemeen zijn Nederlanders niet bekend met onze Molukse geschiedenis. En dat is triest, omdat we een gezamenlijke geschiedenis delen. Een bloederige geschiedenis. Een geschiedenis waarin onze voorouders met grof geweld gedwongen werden om met de Nederlanders samen te werken. Het waren de Nederlanders die geweld niet schuwden, complete dorpen verwoesten en vrouwen verkrachten. Het waren de Nederlanders destijds, die Molukkers gingen vermoorden.
Waar is onze vrijheid?
Na de Tweede Wereldoorlog, waarin Molukkers zij aan zij met de Nederlanders hadden gevochten tegen de Japanse bezetting, riep Indonesië de Republiek Indonesia uit. Als antwoord daarop werd op Ambon de Republik Maluku Selatan (RMS) uitgeroepen, de Republiek der Zuid-Molukken. Aangezien de Nederlanders weg moesten en een groot deel van de Molukkers (meer dan 12.000 man) lid waren van het KNIL, werden ze verplicht naar Nederland gestuurd met de belofte om binnen een half jaar weer terug te keren naar de Molukken, na verwezenlijking van een eigen Molukse staat. Eenmaal aangekomen in Nederland, werden zij ontslagen uit militaire dienst en gehuisvest in voormalige concentratiekampen, waaronder kamp Westerbork, wat omgedoopt werd tot Schattenberg. Ik vraag u, waar is onze vrijheid?
Waar is onze onafhankelijkheid?
Koningin Juliana zei, nadat Suriname onafhankelijk werd, dat elk volk recht heeft op onafhankelijkheid. Suriname was, net als de Molukken, een kolonie van Nederland. Koningin Juliana’s uitspraak zette kwaad bloed bij ons Molukkers, want waar is onze onafhankelijkheid? Hebben wij daar geen recht op? Onze opa’s en voorouders hebben gestreden en geleden voor en door de Nederlandse driekleur. Zij zijn ervoor gestorven. Mijn opa’s en oma zijn gestorven in een land waar zij niet wilden sterven. Een land met valse beloftes. Een land dat hen vernederd, verraden en vertrapt heeft.
Vrijheid. Elk volk heeft er recht op. 25 april is onze Onafhankelijkheidsdag. En zoals het staat beschreven in Exodus 18:11, zo zal het geschieden.
Volg ons:
