“Als je neutraal bent in een situatie van onrecht, dan kies je de kant van de onderdrukker”. Aartsbisschop Desmond Tutu.
Geen ziel zal zich ooit afvragen wie de agressor is geweest tijdens de Tweede Wereldoorlog. De oorzaken van het conflict en de gruwelen van destijds zijn immers alom bekend. Al-Nakba; de vlucht, verdrijving en etnische zuivering van de Palestijnen tussen 1947 en 1948, de confiscatie van hun bezittingen en de massamoorden uitgevoerd door Joodse milities (Irgun, Stern en Hagana) maken echter geen deel uit van ons historische besef. Ironisch, want Al-Nakba is terdege een gevolg geweest van WO2.
Geschiedenis
Na het beëindigen van het Britse mandaat over Palestina in 1947 deelde de VN het ‘beloofde’ land, middels resolutie 181, op. Het doel van de desbetreffende resolutie was om zowel een Joodse thuishaven als een Palestijnse staat te creëren. In het licht van deze historische gebeurtenis rees bij mij persoonlijk de vraag: hoe verdeel je datgene, wat niet aan jou toebehoort?
In lijn met bovenstaande gedachten brak er een destructieve oorlog uit tussen de inheemse bevolking enerzijds en de Joodse kolonisten anderzijds. Tijdens deze oorlog werden er twee dozijn moordpartijen uitgevoerd door de toekomstige Israëliërs, werden er 500 dorpen en maar liefst 11 steden verwoest. Het ‘vrijgemaakte’ land werd vervolgens gebruikt om nederzettingen op te bouwen. Aan het einde van de oorlog waren er 750.000 Palestijnen gevlucht en/of verdreven. Dit is summier de historische tragiek van de Palestijnen. Zij zijn de slachtoffers van de slachtoffers geworden. En sedert 1948 worden zij verguisd, onderdrukt en genegeerd door de rest van de wereld.
Heden
De nazaten van de mensen die toen verdreven werden, wonen tot op de dag van vandaag in vluchtelingenkampen verspreid over, Libanon, Syrië, Jordanië, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, veelal in erbarmelijke omstandigheden. De VN roept Israël middels resolutie 194 op om deze vluchtelingen te laten terugkeren. Aan deze resolutie wordt echter geen gehoor gegeven.
In de zogenoemde ‘bezette gebieden’ fungeert Israël al decennia lang als een bezettingsmacht. Een bezettingsmacht te vergelijken met de koloniale machten uit het verleden. Israël controleert de luchtruimte, de grenzen en het water. Tevens worden de Palestijnen de meest elementaire basisbehoeften ontnomen. Recente studie stelt dat 46 procent van de Palestijnse kinderen lijdt aan acute bloedarmoede en maar liefst 70 procent van de bevolking kampt met een gebrek aan voedsel. Een bewuste strategie van een land, dat zich maar al te graag de enige democratie in het Midden-Oosten noemt.
Rol EU
In 1995 sloot Israël een associatieverdrag met de EU. Dankzij dit verdrag heeft Israël een gunstige economische positie verworven. Een derde van de Israëlisch export gaat naar de EU. Aan het associatieverdrag als zodanig zitten wel voorwaarden. Zo stelt artikel 2 van het associatieverdrag dat Israël de mensenrechten dient te respecteren. Bij het nalaten van voorgenoemde kan het verdrag eenzijdig opgezegd worden door Brussel.
Er zijn inmiddels talloze rapporten beschikbaar, waaruit blijkt dat Israël de mensenrechten stelselmatig schendt. Zelfs kinderen zijn daar niet veilig. Zo zijn er gevallen bekend waar kinderen midden in de nacht aan handen en voeten geboeid afgevoerd zijn. En gedurende de detentie werden die kinderen stelselmatig mishandeld. Een krachtige reactie van de EU blijft echter uit. Een van de (kern)doelstellingen opgetekend door de lidstaten van de EU, is een strikte nakoming en ontwikkeling van het internationaal recht. Wil de EU in de toekomst wereldwijd bezien een rol van betekenis blijven spelen, dan zou zij indien noodzakelijk gewenst resultaat moeten kunnen afdwingen. In dit specifieke geval impliceert dit het opzeggen van het associatieverdrag met Israël.
Een democratische seculiere staat
Al 66 jaar ziet de internationale gemeenschap de twee-staten oplossing als de ‘heilige graal’ om tot een duurzame oplossing te komen, maar daadwerkelijke vrede is er nooit geweest. Een democratische seculiere eenheidsstaat voor moslims, christenen en joden biedt uitkomst. Er zou een einde komen aan de vluchtelingenproblematiek, aan de bezetting en het eeuwigdurende geweld in die regio. Dit is heden ten dagen niet de mainstream gedachte, vanwege het feit dat deze oplossing als een onhaalbare illusie wordt gezien. Enkel als een apartheidsregime uit het verleden zoals Zuid-Afrika middels internationale repressie op haar knieën gedwongen kon worden, waarom zou dezelfde oplossing niet kunnen werken voor een land als Israël. Goed voorbeeld doet volgen.
Helder stuk van Nourdine, dat de historische feiten tijdens de grondlegging van Israel verbindt met de hedendaagse in één doorgaande lijn. Enkele regels uit het interview met Israelier Ronnie Barkan ( http://electronicintifada.net/blogs/adri-nieuwhof/israel-has-no-right-be-apartheid-state-says-boycott-within-founder) bevestigen dat de staat Israel vanaf het begin gegrondvest is geworden op etnische superioriteit:
“The State of Israel is based from the very beginning on ethnic cleansing, ethnic separation and ethnic supremacy. Every Israeli government is concerned about maintaining the demographic majority. If the security apparatus of the state deems altering the demographic composition a security threat, what does it say? It says this state is illegitimate to the core.
When Netanyahu sets as a condition for negotiations with Abbas the recognition of Israel as a Jewish state, that is an absolute illegitimate demand. No country has the right to be a supremacist state. In the same way as South Africa could not be supremacist for the whites, Israel cannot be supremacist for the Jews.
BDS supports the fight for equal rights. BDS addresses the apartheid-character of the illegal Israeli state.”( R.B.)
Zo is mij ook geleerd te denken. Maar of het waar is?
Lekker zo’n eenzijdige column.
Maar zo gaat dat vaak met schrijvers die pro-palestijns zijn, of kan ik beter zeggen; anti-Israël, anti-Joden?
Want het klopt, “De nazaten van de mensen die toen verdreven werden, wonen tot op de dag van vandaag in vluchtelingenkampen verspreid over, Libanon, Syrië, Jordanië, de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, veelal in erbarmelijke omstandigheden.”
Maar mensen die zeggen dat zij pro-palestijnen zijn zetten zich nooit in voor die mensen. Eigenlijk alleen als het in relatie gebracht kan worden met Israël. Maar na 66 jaar leven in vluchtelingenkampen, in erbarmelijke omstandigheden zou dat toch wel eens een keer mogen?
Die mensen worden niet eens voor vol aangezien. Zij krijgen geen staatsburgerschap, mogen veel beroepen niet uitoefenen, enz, enz… Terwijl zij wel vertoeven in de landen van hun oorsprong (ze zijn bij hun broeders en zusters).
Maar weet je wat ik denk? Ik denk dat de situatie zo instand gehouden wordt. Het gaat namelijk niet om de mensen, de ozo zielige palestijnen, het gaat om de strijd tegen de Joodse staat en zij moeten dienen als ‘munitie’.
Maar goed. Zoals ik al schreef ‘Lekker zo’n eenzijdige column’, want wat te doen met al die verhalen uit die tijd in de ‘Palestine Post’? Verhalen in de trend van; ‘Niks hebben ze van hun beloftes waar gemaakt. Wij moesten ruimte maken van onze leiders zodat we later weer terug konden keren in een schoongeveegd land.’
Het was werkelijk een catastrofale fout (die nakba) om te denken dat kleine landje wel even schoon te vegen door een overmacht uit de buurlanden (zeiden ze toen ook al telkens ‘allah-u-akbar’?).
Dit verhaal heeft meerdere kanten.
Maar wie ziet het als je alleen door een pro-palestijnse, oeps sorry, een anti-Israël bril bekijkt?
Geweldig dat je hierover hebt geschreven.
De mensonterende omstandigheiden waaronder Palestijnen gedwongen worden te leven door fascistische zionisten is met geen pen te beschrijven.
De zionisten in Israël doen niet onder voor het Naziregime tijdens WOII. De illegale entiteit Israël is minsten zo erg als de nazi’s, zo niet erger; ze martelen en vermoorden Palestijnen openlijk en heimelijk. Geen middel wordt geschuwd om de illegale entiteit te zuiveren van alles wat niet zionistisch is.
Het Westen is minstens zo schuldig; wie zwijgt stemt toe. Hoe ver moet het Zionistisch regime gaan alvorens er wordt ingegrepen? Is het leven van een Palestijn minder waard dan dat van een Europeaan?