Na 25 lentes begrijp ik alles beter. Je kan niets bereiken zonder er veel moeite voor te doen. Eindelijk snap ik het gezegde van omalief: ’Zelfs water moet je doorslikken om je dorst te lessen’.
Dat wij vandaag de dag de individuen zijn die we zijn, hebben we te danken aan de mensen die veel moeite in ons hebben gestoken. En vooral die ene persoon. Die sterke kersenboom die zijn bloemen met liefde voedt en laat groeien tot prachtige vruchten.
We zeggen vaak dat we geen speciale dag nodig hebben om elkaar of iets te herdenken. Toch is het wel een kans om stil te staan bij onze moeders. Het geeft je het moment om na te denken over wat is geweest en wat zal komen. En er zijn niet altijd rooskleurige verhalen, er is liefde maar ook leed, soms een klets met de Turkse slipper, maar vooral de onuitputtelijke glimlach.
Je kan er één zijn met tranen aan de schoolpoort, toch sterk staat bij het afscheid met je kleine kapoen. Je kan er één zijn die iedere dag moet nadenken wat ze moet koken om voldoende vitamientjes op tafel te zetten voor de lieve spruit. Je kan er één zijn die haar kind probeert af te leiden met dromerige slaapliedjes onder de gevechtsvliegtuigen in een vluchtelingenkamp. Je kan er één zijn die enkel tijd vindt in de nacht om de benen te strekken. Je kan er één zijn die de schatjes van anderen opvoedt alsof ze de jouwe zijn. Of juist degene die meer liefde geeft dan ze heeft gekregen.
Het maakt allemaal niet uit. Jullie zijn allemaal prachtig. Ook wanneer we met de deuren slaan en schreeuwen dat het niet goed is. Of dat we als puber alles doen om aandacht te trekken. Het neemt tijd om alles op een rijtje te zetten in dit leven. Maar jullie zijn onmisbaar en dat weten we maar al te goed. Ook wanneer jullie er fysiek niet meer zijn, zijn jullie er ieder moment, diep vanbinnen.
De eerste jaren zijn we enkel van jullie afhankelijk. Door ons gaan soms die strakke buik en levendige bos haren verloren, maar we hebben jullie nog nooit horen klagen. Naarmate de tijd verstrekt draaien ook de rollen steeds meer om. Nu kijken wij de prijzen in de winkel na, omdat de leesbril te ver verstopt is. Of vlechten wij jullie haren met veel nauwkeurigheid. En o wat staan de grijze glinsters mooi als een kroontje.
En er zal ook een tijd komen dat we afscheid moeten nemen. En ook een tijd dat wij jullie rol overnemen. Maar vergeet niet, welke jij ook bent, wij zijn trots, blij en tevreden over ieder moment, iedere knuffel en iedere glimlach. Dankjewel aan alle mama’s… Een fijne Moederdag!
Volg ons:
