Vandaag moest ik bij burgerzaken zijn. Met een paspoort wat verlopen is, ben ik eigenlijk illegaal in dit land. Dat mag dus niet en dus meteen een nieuw paspoort aanvragen. Daar aangekomen zag ik heel wat wachtende mensen. Zelfs op afspraak moet je wachten. Dat gaat nog wel even duren dan, dacht ik. Met nog een afspraak op mijn agenda werd mijn geduld zwaar op de proef gesteld, want als je wacht duurt alles lang en wordt alles tien keer erger dan normaal.
Een Turkse man naast me begint te puffen en te zuchten gevolgd door wat Turkse woorden, een Nederlandse man valt zowat in slaap met zijn armen over elkaar, bij loket zes begint een Somalische vrouw wild met haar handen te zwaaien en dan heb je mij nog; een jonge, frisse Marokkaan die rustig op een stoel zit te wachten.
Terwijl ik daar op mijn beurt aan het wachten was kwamen ze langzaam aanlopen. Gewoon wauw! Twee ‘oudjes’. Zij hield zijn arm vast en hij streek over zijn baard en keek even om zich heen. Ik schat ze zeker ouder dan 70 en misschien wel in de 80.. Met in de ene hand een wandelstok en in de andere hand haar tas kwamen ze al steunend op elkaar schuifelend mijn kant op. Hij op gympen, zij op gympen. Hij keek eerst naar de Turkse man naast me en vervolgens naar mij:
“Salam alaikum, jij Turkish of Marokkanisch?” – “Wa 3alaikoem salam, ja, Marokkaan eh 3zi rhaj” antwoordde ik verlegen.. “Goed sjow, jongen goed..” Ik schoof opzij zodat zij samen naast elkaar konden zitten en hij gaf me een schouderklopje.. Met zijn handen in elkaar gevouwen, zijn mutsje en witte baard straalde deze man een en al rust uit.. “Vandaag koud he” zei hij. We raakten in gesprek over van alles en nog wat. Over de zwoele gedachte aan Marokko, het koude Nederland, de crisis en natuurlijk over trouwen.
“Ben je getrouwd” vroeg hij..
-“Nee, nog niet eh rhaj” antwoordde ik..
“Sba shwayt oesha mrech a mi”(Wacht nog even en trouw dan, mijn zoon..)
-“In Sha Allah wah..
“Remrech isehna oer th re3ker..”(Het huwelijk brengt het hart en verstand tot rust..) En hij vervolgde: “Kijk naar mijn vrouw en ik, wij zijn nu al 60 jaar bij elkaar, we hebben kinderen en toch zijn we net een tweeling. Waar ik ga, gaat zij ook en waar zij gaat, ga ik ook..”
Zijn vrouw mengde zich in het gesprek: “62 jaar,” zei ze glimlachend..
“Zie je,” zei hij lachend: “Vrouwen zijn belangrijk, zij vergeten niets..”
SoubhanAllah, het korte gesprek raakte me diep en stiekem wilde ik zolang mogelijk blijven zitten en zoveel mogelijk aanhoren. Wat een wijsheid, kalmte en rust. Ik moest me inmiddels melden bij mijn loket en nam afscheid van ze.. “Eshi3awen sidi Rabbi a mi”(Moge God je helpen, mijn zoon), hoorde ik hem zeggen.
Terwijl ik bezig was met de aanvraag van mijn paspoort, liepen ze weer hand in hand achter mij langs naar hun loket. Hij liet haar eerst zitten en nam vervolgens zelf plaats. Daar zaten ze dan, naast elkaar, al 62 jaar..
Ik ben daar weggegaan met een enorme boost. Wat een prachtige mensen zijn die ‘oudjes’..
Wijsheid van de dag in de woorden van deze wijze man: “Vrouwen zijn niet alleen maar nuttig in het huishouden en het opvoeden van kinderen. Man en vrouw moeten een tweeling zijn. Wat zij in huis moet doen, moet jij ook doen, hoe jij wil dat ze voor jou is, moet jij ook voor haar zijn en wat jij voor jezelf wenst, wens je ook voor haar.”
De echte mannen zien vrouwen niet als minderwaardig of als een bedreiging omdat ze hoger opgeleid zijn, maar zien vrouwen juist als gelijken..
Als je als bejaarde met zoveel liefde naar de ander kunt kijken, dan heb je pas echt een gelukkig leven gehad samen. Ik wil ook een vrouw met wie ik oud kan worden en samen op gympen achter onze rollators door het park kan crossen.
Op de hoogte blijven van meer columns? Like ons dan op facebook en volg ons op twitter.
