Iedere dag wordt Nederland wakker met nieuwe energie, kansen en hoop. Samen bouwen we aan een land waar eenieder de mogelijkheden krijgt het beste uit zichzelf te halen.
Terwijl de een voor de klas staat op een islamitische school, droomt de ander ervan om de eerste zwarte premier te worden. Nederland in de 21e eeuw is een multiculturele samenleving waar een steeds diverser wordende bevolking haar thuis noemt.
Diverse bevolking
17 miljoen mensen op dit hele kleine stukje aarde. Van Groningen tot aan Maastricht. Deze mijlpaal werd volgens het CBS gemarkeerd met de geboorte van een kind uit Poolse ouders. Of je nou een man of vrouw bent, Jan of Nguyen heet, wit of zwart geboren, in Jezus of Orishas gelooft, voor Ajax of kampioen Feyenoord juicht. Iedereen in Nederland is verbonden aan de grote vaderlandse geschiedenis. Voor de een is het leven in Staphorst een voortzetting van een eeuwenoude traditie. Sommigen delen het slavernijverleden met Nederland en anderen werden opgevangen als vluchteling. En een enkeling is geadopteerd door gezinnen die zelf geen kinderen konden krijgen.
Echter, de keerzijde van diversiteit is dat veel witte Nederlanders zich steeds minder thuis voelen in het land van hun grootouders. Het straatbeeld in de grote steden en het zien van minder wit in het Nederlands elftal zorgen voor frustraties. Achter die spanningen gaat een zekere angst voor de toekomst schuil. Dat men er niet meer toe doet en dat de eigen identiteit verloren gaat. Die angst uit zich in ongastvrijheid en in extreme gevallen loopt het uit de hand zoals in Geldermalsen. Het aantal tegenstanders van het asielbeleid en PVV’ers zijn, onder andere daardoor, enorm gegroeid.
Ervaringen van allochtonen
Allochtonen hebben het ook niet makkelijk. Doordat je tussen twee of meer werelden leeft, voel je je nergens helemaal thuis. Te pas en te onpas wordt er racisme en discriminatie geroepen. Het is ook begrijpelijk, want uitspraken zoals ‘meer of minder Marokkanen’ blijven lang spoken. Surinamers en Antillianen emigreerden vanaf de jaren ’70 massaal hierheen. Zij zijn iets meer bevoorrecht vergeleken met anderen, totdat ze zich met Hollandse tradities bemoeien. Zodra je kritisch bent mag je terug naar je eigen land, wat het ook mag betekenen voor bijvoorbeeld 3e generatie Turkse-Nederlanders.
De verbruining van Nederland is een grote zorg van veel ouders die bang zijn dat hun dochter thuis komt met een donkere jongen. Indonesiërs en Molukkers daarentegen leven hier langer en zijn nog meer vernederlandst. Dan hebben we het nog niet eens over de islamisering van Nederland gehad die met de uitbreiding van moskeeën en hoofddoeken voor meer spanningen zorgt. Het is duidelijk dat het hier naast culturele verschillen, ook om religieuze verschillen gaat.
Het DNA van Nederland
Hoewel het soms voelt alsof we niet gezien worden in deze complexe samenleving, horen we hier thuis. Het Wilhelmus verenigt vandaag de dag meer dan 160 nationaliteiten wat steeds meer van de samenleving vergt. Er is te veel om te begrijpen wat vaak genoeg tot onbegrip leidt. Wat dat betreft hoeven wij het ook niet altijd met elkaar eens te zijn. Toch is begrip fundamenteel wil men groeien van een tolerant land naar een land dat zich op basis van het volk volledig accepteert.
Naast het oer-Hollands, Christelijk fundament en lokale gebruiken zijn wij verrijkt met diverse Afrikaanse invloeden, Aziatische eetcultuur en al die andere bijdragen aan het DNA van Nederland. Zoals het meisje op de foto dat naast haar zwarte vader verwonderd op het Zomercarnaval in Rotterdam kijkt, is er morgen nog een kans om Nederland opnieuw te ontdekken.
Volg ons:
