Het is in 10 jaar tijd niet beter geworden in Nederland 

10 jaar geleden, in 2012, begon ik met dit platform omdat ik de dagelijkse racisme niet meer aankon zien. Vijf jaar later nam ik een stap terug en hoopte dat het de goede kant op zou gaan. We zijn 10 jaar later en ik concludeer dat het niet goed gaat met Nederland. Het is tijd om de draad weer op te pakken. 

In 2012 lanceerde ik het platform Voorbeeld Allochtoon omdat ik me enorm stoorde aan de negatieve beeldvorming van ons allochtonen in de media, aan het racisme en discriminatie die in Nederland was, zowel op de arbeidsmarkt als in de rest van de samenleving. 

Ik besloot om mijn negatieve ervaringen om te zetten in positieve veranderingen. Werken aan de beeldvorming aan de ene kant, en deuren open trappen aan de andere kant. Het ging goed en we boekten mooie resultaten. In 2017 besloot ik om een stapje terug te doen en hoopte dat het de goede kant op zou gaan met Nederland. 

10 jaar later
Helaas. Nu, in totaal 10 jaar later, moet ik helaas concluderen dat het niet goed gaat met Nederland. Dat we niet zijn opgeschoten, en, in sommige gevallen, zelfs achteruit zijn gegaan. 

En ja, in sommige gevallen is er vooruitgang te zien als het gaat om bijvoorbeeld het afschaffen van Zwarte Piet en dat er meer initiatieven zijn voor het bevorderen van etnische diversiteit. Maar realiteit is dat racisme toeneemt en steeds meer genormaliseerd is, en wordt. 

Het aantal meldingen van islamhaat is bijvoorbeeld toegenomen. Allochtonen worden massaal, en zelfs meer, afgewezen op de arbeidsmarkt. Discriminatie op de huizenmarkt is een feit, een Google search opdracht levert 17.700 resultaten op in 0,31 seconden voor de zoektermen “discriminatie huizenmarkt”. Of een simpele stageplek vinden is bijna onmogelijk voor velen. Zwarte mensen worden meer dan ooit uitgemaakt voor Zwarte Piet en aap en rechts extremisten krijgen steeds meer podium in de media en in onze politiek.

Meer en meer mensen voelen zich vrij om zich racistisch te uiten en in steeds meer en meer gevallen heeft dat geen tot minimale consequenties. 

Mijn zorgen
Het baart me zorgen. Ik maak me zorgen om de toekomst van mijn kinderen die een mooi tintje hebben en prachtig krullend haar. Wat gaat er van ze terecht komen? Hoe gaan ze beschadigd worden? Welke kansen wordt ze straks ontnomen? En zo gaan er nog duizend dingen door mij heen die mij verontrusten. 

Terug bij af…
Ik ben beland op het punt waar ik in 2012 ook was beland: ik kan niet meer aanzien wat er gebeurd. Ik kan niet meer enkel toekijken. Ik moet er iets tegen doen. Alles wat in mijn macht en middelen zit. Ik moet mijn best doen voor een betere toekomst van mijn kinderen. Ik moet ze een betere Nederland achter laten dan ik gevonden heb.

Daarom pak ik de weer draad op. De draad die ik in 2012 ben begonnen, in 2017 neer had gelegd, diezelfde draad pak ik nu op. Omdat Nederland uit balans is geraakt en tegenwicht nodig heeft.

Het is tijd!
Het wordt tijd om weer te schrijven. Om het platform weer tot leven te wekken. Om ons Allochtonen weer een stem te geven. Een scherpe, eerlijke en oplossingsgerichte stem te geven. Om Nederland een platform te schenken waar wij allochtonen oprecht, vanuit het hart, van ons kunnen laten horen en de scheefgroei weer recht kunnen zetten.

Ik nodig een ieder uit om met mee te doen. Om te schrijven. Om te creëren. Om een klank te geven aan het tegengeluid. Vergezel me via deze kink. Tot snel. Tot een volgende opinie.