In wat we horen en zien, dringt de laatste jaren steeds meer het beeld op van een massa die weinig nadenkt en politici en journalisten die het denkwerk voor de massa doen.
De massa krijgt kant en klare pakketten vol gedachten en ideeën die politici en journalisten voor hen hebben samengesteld. Deze gedachten zijn klassiek. Alles is de schuld van die anderen. Die anderen zijn de allochtonen, de asielzoekers, de Polen, de Grieken, de Marokkanen.
‘Marokkanen willen op de voetbalvereniging niet in hun blote kont douchen,’ sprak de patriot Johan Derksen tijdens het programma Voetbal Inside. Dit slimste jongetje van de klas bedoelde hiermee dat de Marokkanen de Nederlandse identiteit en cultuur bedreigen. Dit bericht werd al snel ingehaald door de Turken die weigerden solidair te zijn met een columnist en komiek die de vrijheid van meningsuiting een dienst bewijst door het over de geslachtsdelen van Turkse mannen te hebben. Dat roept bij mij de vraag op waarom sommigen voor de vrijheid van meningsuiting niet de hersenen, maar de geslachtsdelen van zichzelf en van anderen gebruiken. Waarom accepteert de massa dit eigenlijk? Het doet me denken aan een oud oosters gezegde: “Makke schapen worden nooit slim en hongerige wolven hebben nooit genoeg.”
Ja, inderdaad. Schapen worden nooit slim.
Nog meer onderwerpen waar we anderen de schuld van kunnen geven
Zaken die de massa ongelukkig maken, worden onderwerpen waarvan asielzoekers de schuld krijgen. De massa denkt niet echt na. Ze denkt zoals ze is opgedragen te denken. Ze denkt dat het goed is dat onze luchtmacht tientallen bommen gooit op landen waar de asielzoekers vandaan komen. Ze denkt dat bommen uit naam van de democratie tirannen en terroristen zullen verdrijven en deze landen net zo democratisch zullen maken als de landen in het westen. De gelukszoekers, sorry, ik bedoel natuurlijk de asielzoekers, zouden blij moeten zijn om de dood ingejaagd te worden door democratische bommen. Hun kinderen, als die de bombardementen tenminste overleven, kunnen later trots zijn op hun ouders en fier vertellen dat hun ouders voor hun vrijheid zijn gestorven. Inderdaad ja, makke schapen worden nooit slim.
Persoonlijk ben ik niet alleen bang voor politici van landen die sharia-wetgeving exporteren, maar ook voor politici van landen die de democratie exporteren. Deze beide exporteurs werken uiteindelijk samen.
Belangen van multinationals en wapenfabrikanten
Na de puinhoop die we van Irak en Afghanistan hebben gemaakt, zou je toch hopen dat we, als normaal denkende wezens, ons lesje hebben geleerd. Maar nee, wij moesten ons weer overal mee gaan bemoeien, de boel opstoken en wapens leveren. Kijk waartoe dat heeft geleid. Hele landen liggen in puin. Waarom? Om de ene schurk te kunnen inruilen voor de andere schurk. Wij vergeven die nieuwe schurk zijn schurkenstreken als hij bereid is westers gezind te zijn. Zo ging en gaat het in Oekraïne, waar democratie het nieuwe product is dat de belangen van multinationals veilig stelt. Onder deze nieuwe democratie zijn meer mensen dan ooit spoorloos verdwenen die kritiek hebben op het regime, sorry, de regering. Zo gaat het ook in Irak en Syrie.
Op mijn volgende vraag krijg ik maar zelden antwoord.
“Hoe kunnen aandeelhouders aan de wapenindustrie verdienen, als er niet steeds opnieuw een oorlog uitbreekt?”
Als belastingbetaler betalen wij zonder gemor mee aan oorlogen, waar alleen de wapenindustrie uiteindelijk als winnaar uit de bus komt. Wij verjagen de lokale bevolking uit hun eigen land en zijn vervolgens boos als deze mensen als asielzoeker bij ons op de stoep staan.
Inderdaad ja, makke schapen worden nooit slim.
Een boodschap voor schapen
Je moet bedenken dat je geen actie hoeft te ondernemen. Nadenken is voldoende.
Je moet bedenken dat jij deel uitmaakt van hetzelfde universum, als dat jongetje dat onterecht werd doodgeschoten. Jij en dat jongetje hebben dezelfde rechten.
Je moet bedenken dat op het moment dat jij met het luxeprobleem zit of je vandaag kip, een ander soort vlees of vis zult eten, er op datzelfde tijdstip aan de andere kant van de wereld honderden mensen sterven van de honger..
Je moet bedenken dat als jouw kind om zijn honderdste spelletje zeurt, er aan de andere kant van de wereld een kind van de zelfde leeftijd voor twintig cent per dag dat spelletje alvast in elkaar aan het zetten is.
Je moet bedenken dat als we het hebben over de beschaafde en de onbeschaafde wereld, wat de beschaafde wereld in Amerika met de Indianen heeft gedaan en in Afrika met de Afrikanen.
Je moet bedenken, en niet meer dan dat, of dat wat je vrijheid noemt, wel echt vrijheid is, of slechts een illusie.
Je moet bedenken dat belachelijk maken, beledigen, beschimpen, de spot drijven met, smaden, tarten, uitlachen en provoceren geen vormen zijn van vrijheid van meningsuiting, maar vormen zijn van sarren, pesten en treiteren.
Ik vraag je niet om actie te ondernemen, maar om gewoon eens na te denken.
