Goddank! Want dankzij een kwalitatief goede journalist die zijn onderzoekswerk perfect had uitgevoerd en erover had geschreven kwam ik doormiddel van zijn nieuws artikel een openbaring tegen. Gelukkig kwam ik dat op tijd te weten zeg. Geen seconde te laat!
Ik kwam namelijk een artikel tegen waarin wordt verteld dat ik, George Arakel, een terrorist ben en de gouden koets wil kapen. De gouden koets! Serieus hoor! Dat gaat te ver. Als je iets kaapt oké, maar de gouden koets?
Mijn eerste reactie was een reactie van verbazing in combinatie met angst. Doodsangst. Want ik ben als de dood voor terroristen. Ik dacht: “nee he, niet nog een terrorist en dan zo dichtbij ook”. Mijn tweede reactie was: “shit, ik ben zelf die terrorist”. Kippenvel als je zo iets ontdekt en het niet ziet aankomen hoor. Zo dichtbij nog wel, dat verwacht je niet!! Ik dacht: “Waarom ik? Kon het niet iemand anders zijn ergens ver weg??”, de realiteit is pijnlijk.
Aangezien ik nu wist wie die terrorist is en ik het land waarin ik leef (Nederland) zo graag wil beschermen, besloot ik om er werk van te maken. Hier moest iets tegen gebeuren! Terrorisme moet bestreden worden! Als christen zijnde vind ik dat het mijn taak is om tegen terrorisme op te komen.
Ik belde eerst justitie op en daarna de politie waarin ik vertelde dat ik in een artikel had gelezen dat ik een terrorist ben en dat zij onderzoek doen naar mij. Ik vertelde dat ik er nog maar net was achter gekomen en dat ze niet verder hoefden te zoeken naar mij omdat ik mezelf aan hun over wilde leveren. Ineens werd er opgehangen. Toen ik weer terug belde wilden ze me niet verder helpen.
Ik besloot om een weekje te wachten. Na een weekje te hebben gewacht vertrok ik op een dinsdag middag richting het politiebureau. Ik had mijn baard al twee weken laten staan, hij was echt lang, ik had zo een terroristen/moslims mannen jurk gevonden (Djileba) en aangetrokken, had een zwart koffertje in mijn hand genomen en ben naar het politiebureau gegaan. Ik vertelde dat ik mezelf wilde aangeven. Toen ik in het kamertje zat met twee agenten legde ik de agenten uit wat er speelde, waar ik achter was gekomen en vertelde hen dat ik mezelf wilde aangeven. Ik hoopte dat mijn baard, mijn jurk, mijn zwarte koffertje die ik zichtbaar op tafel had gelegd en mijn strenge blik indruk zouden maken.
Ik liet ze alles zien. Mijn twitter berichten, mijn facebook, het artikel over mij en ik legde uit dat ik voorbeeld-allochtoon heb opgericht en dat ik een schrijver ben die straks een uber-radicaal boek gaat uitbrengen. “ik ben een gevaar voor de samenleving, arresteer mij” zei ik terwijl ik mijn armen strekte naar hen toe om geboeid te worden.
De agenten namen mij niet serieus. Ze zeiden tegen mij, ga lekker naar huis en schrijf er een column over. Die agenten van tegenwoordig zijn ook nog eens psychologen lijkt het. Dus dat heb ik nu gedaan. Ik heb de column geschreven en jij hebt “m net gelezen. Ik kan je vertellen: Het lucht op!!
De neiging om de gouden koets te kapen is nu verdwenen. Ik ben genezen! Dankjewel meneer de agent!! 😀
