Gisteren was de herdenking van 151 jaar afschaffing slavernij. Sinds 1 juni waren groepen mensen en stichtingen begonnen met activiteiten organiseren rondom dit thema. Een maand lang hebben zij zich geestelijk voorbereid op de officiële herdenking en ontlading, die gisteren plaats heeft gevonden.
Het is voor mij als buitenstaande toekijker inspirerend en ontroerend om te zien hoe mensen, van wie de voorouders de dupe zijn geweest, van de slavernij zich zo actief bezig houden met dit deel van de pijnlijke geschiedenis. Zoveel mensen, en vooral jongeren, die de pijn nog dragen die is geleden. Met volle moed hebben zij een maand lang activiteiten georganiseerd en zijn zij educatief bezig geweest over dit thema. Veel meer dan de scholen van Nederland doen. Toen ik één van de organisatoren van Keti Koti via de telefoon interviewde voor een artikel in juni zei hij tegen mij dat hij, en zo ook vele anderen met hem, niet alleen in deze ene maand erbij stil staan maar het hele jaar door. Dat is ook precies wat ik heb gezien gebeuren de afgelopen jaren. En terecht, vind ik.
Slavernij verleden in Nederland is niet een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Nederland, maar een bladzijde die eruit is gescheurd
En als iemand die er buiten staat (ik ben niet Nederlands en heb ook geen Afrikaanse voorouders), zie ik Nederland en het overgrote gedeelte van de Nederlanders precies het tegenovergestelde doen, zij negeren het. Ik ben er historisch gezien niet aan verbonden, dus ik kan reflecteren zonder belangen. En wat ik zie is, dat het slavernijverleden in Nederland niet een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Nederland is, maar een bladzijde die eruit is gescheurd. Nederland heeft het in de doofpot gestopt en wil het daar houden.
In Nederland lijkt de pijn van de Nederlanders belangrijker te zijn dan de pijn van de voormalige Afrikanen, die door onder andere Nederlanders is aangesticht
En als ik kijk naar het herdenken van WO2, dan zie ik een groot verschil in het schenken van aandacht door Nederland en Nederlanders ten opzichte van het slavernijverleden. Bij WO2 wordt er groots bij stil gestaan. De media zit er dan vol mee, politiek staat op de benen en het koningshuis is nauw betrokken. 4 en 5 mei worden uitbundig herdacht, door het hele land heen en als je het niet mee herdenkt, dan ben je respectloos. Dat terwijl WO2 een aanval op de joden was en de joden de grootste slachtoffers waren van deze tragische gebeurtenis. En begrijp me niet verkeerd, er zijn vele doden gevallen in Nederland en veel Nederlanders hebben familieleden verloren tijdens de WO2. De aandacht die er is voor 4 en 5 mei, dat moet er zeker blijven. En ik ben er helemaal niet om verschillende gebeurtenissen te gaan vergelijken en te oordelen wie het meest heeft geleden, dat doet er niet aan toe. Het enige wat er toe doet is dat beide gebeurtenissen evenveel aandacht verdienen en evenveel respect verdienen. Maar dat gebeurt niet. In Nederland lijkt de pijn van de Nederlanders belangrijker te zijn dan de pijn van de voormalige Afrikanen, die door onder andere Nederlanders is aangesticht.
Als ik kijk naar de media, dan slaat de onbegrip bij mij helemaal toe. Bij WO2 zijn ze ver van te voren met dit onderwerp al bezig. De gemeentes, politiek, bekendheden en burgers net zo. En over 1 juli, de afschaffing van de slavernij, kwam vrijwel niets in de media en bijna niemand had het erover. Gisteren en vandaag kwam de media wel met nieuws erover, namelijk negatief nieuws. Nies positiefs te lezen. Is dit eerlijk?
Het slavernij verleden is geen herdenking van de Nederlanders maar die van de voormalige Afrikanen
En ik begrijp heus wel waarom. Nederland wilde helemaal niet af van de slavenhandel. De internationale druk werd zo hoog dat Nederland op 1 juli 1863 wel afstand moest doen van slavernij en de slaven verplicht moest bevrijden, met tegenzin. En ik snap ook wel dat het herdenken van iets waar je slachtoffer in mag zijn (WO2) wat prettiger voelt dan het herdenken van iets waar je meer dan 400 jaar lang miljoenen slachtoffers hebt gemaakt. De pijn van de voormalige Afrikanen is niet de pijn van de Nederlanders, het slavernijverleden is geen herdenking van de Nederlanders maar die van de voormalige Afrikanen.
Wanneer gaat Nederland beginnen aan eerlijke behandeling?
Op de hoogte blijven van meer opinies? Like ons op Facebook
De laatste 2 zinnen: ”De pijn van de voormalige Afrikanen is niet de pijn van de Nederlanders, het slavernijverleden is geen herdenking van de Nederlanders maar die van de voormalige Afrikanen. Wanneer gaat Nederland beginnen aan eerlijke behandeling?”
Eerlijke behandeling? We willen gewoon poen, veel en beetje rap graag ! Schuldgevoel is niet in geld uit te drukken, maar we hebben al een leuk bedragje in ons hoofd.
… ik wist nooit dat op 4 mei de hele wereld was bevrijd in de 2de wereldoorlog.
Er zijn zoveel punten waarop je de plank volledig misslaat dat dit een lang stuk zou worden, iets waar ik de energie niet eens in wil steken omdat het geen zin heeft gelet op je opmerkingen van onschuldige zwarte piet en de zogenaamd vrijwillige afschaffing in NL omdat het niet meer loonde.
…. laat ook maar.
George, Zoals je in mijn vorige reactie kunt zien is het punt hier, denk ik dat er een groot verschil zit tussen de herdenking en viering op 4 en 5 mei. Daar worden alle! slachtoffers van alle oorlogen herdacht en wordt feest gevierd omdat we in Nederland vrij zijn wat voor achtergrond je ook hebt. Bij KetiKoti worden zoals ik het vaak uit de verhalen, ook hier, lees alleen de Afrikaanse slaven herdacht. Ik denk dat het zeker een nationaal gebeuren zou kunnen zijn als elke vorm van slavernij ter wereld wordt herdacht. Zoals ik eerder al zei zijn de Nederlanders ook slaven geweest van de Vikingen, van de Romeinen. Denk ook aan tegenwoordige slavenhandel, vrouwen die werk moeten verrichten wat zij niet willen etc. Bedrijven die je verplichten te werken als je doodziek bent.
Wat dit jaar ook zeker meespeelt is het hameren op dat het Sinterklaasfeest een racistisch feest zou zijn, wat het niet is en ook nooit geweest is. Als je als normale Nederlandse vrouw wordt uitgemaakt voor racist en discriminerend, terwijl dit absoluut niet het geval is, ga je zeker met andere ogen naar mensen kijken. Dit terwijl Nederland een van de meest tolerante landen ter wereld is. Besnijdenis wordt betaald, dat is iets wat in Amerika niet denkbaar is. Zie eens hoeveel vluchtelingen hier welkom zijn, terwijl er geen stukje natuur is waar je de snelweg niet hoort en zie eens hoe leeg landen als Canada en NieuwZeeland zijn. Er zou over en weer begrip moeten zijn. Dat Zwarte Piet verandert wordt in Piet, omdat Nederlanders zogenaamd discriminerend en racistisch zouden zijn, terwijl dit niet zo is, vind ik best heel erg. Ik heb een filmpje gemaakt over het hoe en waarom van Sinterklaas en hoop dat er mensen naar kijken, maar hier zou ik het niet durven plaatsen. En wat betreft de afschaffing, denk ik, dat het niet meer loonde omdat Engeland stopte met de handel in slaven. Ik heb “De vrije Negerin” gelezen en daaruit lees ik een beetje dat het zich allemaal meer op de Antillen afspeelde, dat het een wereld op zich was, waar verschillende rassen zich met elkaar mengden. Dus al met al, wat mij betreft, maak er een echt nationaal feest van waar elke slaaf over de wereld wordt herdacht net als bij 4 en 5 mei alle slachtoffers van alle oorlogen worden herdacht. En laat Sinterklaas ook het mooie feest wat het is want dat gaat over vergeven van foutjes en zonden. Daardoor begrijp ik juist niet dat mensen het willen verbieden en veranderen.