Toen ik vanochtend in de wachtruimte van de huisarts zat te wachten, hoorde ik een klaagzang van medewachtende over het “oh zo warme weer.” Los van het feit dat ik niks heb aan te merken op dit weer en het me normaliter niet kan interesseren en hier prima van af kan sluiten, irriteert me het vandaag. Het irriteert me vandaag om zoveel redenen, 298 redenen om precies te zijn.
Donderdag is een vliegtuig met 298 inzittenden OPZETTELIJK neergehaald door een raket. Dat zou toch het gesprek van de dag moeten zijn? Op de social media ontploft het met verschillende soorten berichten over deze tragische gebeurtenis, terwijl andere mensen hun ongenoegen uitten over de tropische temperaturen in Nederland.
298 mensen kwamen eergisteren om het leven en velen van ons kunnen weer overgaan tot de orde van de dag. Velen van ons maar niet iedereen, omdat voor sommige anderen het leven na gisteren nooit meer hetzelfde zal zijn.
Donderdagochtend stapten nietsvermoedend 283 passagiers in het vliegtuig van Malaysia Airlines. Verwelkomd door de 15, uit Maleisië afkomstige, bemanningsleden. Het vliegtuig steeg op voor een 13 uur durende vlucht richting Kuala Lumpur. Voor sommigen vakantie, anderen voor familie bezoek of keerden terug naar huis. Maar nog diezelfde dag, nog nauwelijks 2 uur later, kwam voor al deze inzittenden een abrupt einde aan hun reis. Geen van hen mocht hun eindbestemming bereiken of zullen ooit nog thuiskomen.
Het vliegtuig werd opzettelijk en doelbewust de lucht uit geschoten en stortte neer in Oekraïne. Doelbewust, want het vliegtuig werd “per ongeluk” voor een ander vliegtuig aangezien, dat het doelwit had moeten zijn van de nog onbekende daders. 298 mensen verloren dus “per ongeluk” hun leven? Onschuldige slachtoffers door een conflict tussen twee grenzende landen, die wat mij betreft verantwoordelijk zijn voor dit vreselijke drama. Een conflict tussen twee partijen dat schijnbaar niet als volwassenen uitgepraat kan worden, maar opgelost moet worden met wapens. Elke oorlog is zinloos als je het aan mij vraagt en vraagt onnodige en onschuldige slachtoffers, zo ook nu. Mensen die het met hun leven moesten bekopen die er totaal niets mee te maken.
Headlines van diverse kranten lieten ons weten dat er zeker 154 Nederlanders in dit neergehaalde vliegtuig aanwezig waren. Headlines hadden, naar mijn mening, moeten luidden: “298 mensen omgekomen tijdens vliegtuigramp in oorlogsgebied.” Volgens de laatste berichtgeving zaten in het vliegtuig van Malaysia Airlines maar liefst, 192 Nederlanders, 44 Maleisiërs, 27 Australiërs, 12 Indonesiërs, 9 Britten, 4 Duitsers, 4 Belgen, 3 Filippijnen, 1 Canadees en 1 Nieuw-Zeelander. De wereld heeft 298 wereldburgers verloren, die alle 298 nabestaanden achter laten. Waar ook ter wereld heeft er iemand verdriet en het verdriet is overal ter wereld even pijnlijk. Verdriet om het verlies van een inzittende van het toestel. Waar ook ter wereld is er iemand die om een of meerdere inzittende rouwt. Elke inzittende was wel iemands vader of moeder. Iemands broer of zus. Iemands man of vrouw. Iemands zoon of dochter. Iemands buurman, collega of vriend. Iemands iemand.
Vreselijk, afschuwelijk en zo wreed. Terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me des te meer dat er op dit moment families en vrienden rouwen om hun geliefden. Terwijl de wereld gewoon door blijft draaien en mensen in de wachtruimte van een huisartsenpraktijk klagen over de tropische wereld, is de wereld van deze nabestaanden stil komen te staan. Misschien wel ingestort.
Mijn gedachten gaan uit naar alle 298 inzittenden en hun families en vrienden waar ook ter wereld. Ik wens hen alle kracht in het dragen van dit ingrijpende en zeer plotselinge verlies. Ik zou willen dat ik woorden kon uitspreken naar nabestaande om maar iets van steun of kracht te bieden maar soms, schieten woorden te kort.
† 17-07-2014
Op de hoogte blijven van meer columns? Like ons dan op Facebook
Bedankt voor deze mooie reacties!
Ja KimberlEy je kan jezelf goed verwoorden, dat was ne hier al eens eerder opgevallen. Ik betwijfel echter of er daadwerkelijk sprake is geweest van vergissing. Maar om niet ‘into details’ te gaan, het is hoe dan ook verschrikkelijk. Wat er gebeurd is maakt mij persoonlijk kwaad, door dat onrecht dat is aangedaan. Regionaal zal het wel afgedaan worden als ‘collateral damage’ en hé, de plaatselijke bevolking heeft er zowaar nog wat gadgets aan over gehouden. Bedoel ik dat wat spottend? Ja! Maar, dat maakt het echter niet minder waar. Wat niet kapot is wordt als het even kan meegenomen. Zie je, ik maak me boos. Afijn, mooi stuk Kimberley en niet stoppen met de pen hanteren.
Ik heb de passagierslijst bekeken en een enkele naam denk je gauw te herkennen. Dat is natuurlijk redelijk doomdenken, maar als je deze mensen dan via google en facebook vindt besef je je hoe echt het is voor hun en vooral voor hen die zij achterlaten. Het lot kan wrede wendingen nemen. Waar blijven toch die vrede wendingen!
Bedankt Kimberly, dat je dit hebt geschreven en het met ons wilde delen. Bedankt voorbeeld-allochtoon voor het plaatsen van dit prachtige column!
mooie gedachte uitgesproken, dank je wel namens misschien wel velen.