Vandaag precies een week geleden begon ik voor het eerst in mijn leven met 40 dagen vasten. Dat is een christelijke vorm van vasten om dichter bij God te komen. Het begint op Aswoensdag en eindigt op Paaszaterdag, ook wel stille zaterdag genoemd.
De zes zondagen die in die periode voorkomen zijn geen vastendagen, daardoor kom je op 40 dagen vasten uit. Ik ben wat later ingehaakt. Om mijn gemiste dagen in te halen, zal ik 5 van de 6 zondagen gewoon vasten. Tijdens het vasten moet ik me onthouden van veel voedselvormen, slaap, drank en seks. Deze periode is volgens de bijbel bedoeld om je te focussen op geestelijke groei en om dichter bij God te komen.
Geestelijke groei
Ik ben niet begonnen met vasten vanwege mijn Armeens christelijke roots. Niemand uit mij van familie doet aan vasten. Ook ben ik niet met vasten begonnen om dichterbij God te komen of omdat ik in Jezus geloof. Ik begon heel spontaan met vasten omdat ik tot bezinning wil komen, een beproeving wilde doorstaan, wil reflecteren en om mijn discipline verder op te bouwen. Ik gebruik het als een periode van lichamelijke reiniging en geestelijke groei.
Dag 1
De grootste uitdaging is voor mij het opgeven van voedsel. De eerste dag merkte ik niets. Het was vooral uitzoeken wat ik wel en niet mag eten. De tweede dag werd al iets lastiger, want ik haalde geen voldoening uit het gegeten voedsel. Ik mag bijvoorbeeld geen dierlijke producten. Dus geen vlees, geen melk, geen kaas, geen ei, etc. Mijn ochtenden en middagen eet ik alleen fruit, rauwe groente en drink ik water. Voor mijn avondeten eet ik altijd groente met soms rijst of aardappelen.
Lichaam protesteert
De tweede dag werd al iets lastiger voor mij. De derde dag trok ik het niet meer. Het werd me erg moeilijk want ik ben echt een vleeseter. In de nacht van de 3e op 4e dag ging het mis. Mijn lichaam begon te protesteren. Ik had rillingen over mijn hele lichaam, ik had het ijskoud terwijl de verwarming hoog stond en ik bepakt was met kleren en dekens. Mijn buik deed vreselijk veel pijn en was heel erg opgezet en ik trilde helemaal. De 4e dag en de nacht daarop ging het net zo. Mijn lichaam was aan het afkicken.
De grootste beproeving
Vrijdag had ik het nog steeds niet opgegeven en het ging al iets beter met mij. De rillingen waren over, de buikpijn was deels over en mijn buik was niet meer opgezet. Zaterdag, op dag zes, voelde ik me weer aardig goed, maar toen kwam de grootste beproeving voor mij tot nu toe. Ik moest naar een verjaardag, een Surinaamse verjaardag wel te verstaan. De kenners onder ons weten hoe rijkelijk veel lekkers er dan is.
De taart weigeren viel nog wel mee. Maar daarna kwam het warme eten, waar ik zo van houd. Het rook heerlijk. Ik keek naar de kip, de kip keek naar mij. We verlangden naar elkaar, maar het enige wat ik wel kon eten was, jawel, salade.
Na mijn eerste bord salade wilde ik toch eten gaan opscheppen. “Nee George, nee, neem weer salade,” zei ik tegen mezelf. Dus ging ik voor mijn tweede bord salade. Ik verlangde naar dat eten dat iedereen om mij heen aan het eten was. De grootste beproeving tot nu toe overleefd.
Zondag was het dag zeven. Ik werd wakker, stond op en dacht: “zo goed en lekker heb ik me al een tijdje niet gevoeld.” Ik had geen buikpijn, geen rillingen, niets. Ik voelde me kiplekker en fit. Het voelde alsof de overwinningen van dag 3, 4 en vooral van dag 6 mij nieuwe kracht hadden gegeven. Het voelde alsof mijn lichaam schoon en fit was en dat mijn geest zich verheugde op de volgende uitdaging.
Dus, kom maar op met de resterende 34 dagen!
Niets missen? Like ons dan op facebook en volg ons op twitter.
