Op de hoogte blijven? Like ons dan op Facebook en volg ons op twitter
“Wat weet jij over Molukkers?” Als ik deze vraag stel aan mijn vrienden, dan komt er vrij weinig informatie uit, of ze geven het stereotype antwoord: “treinkapers toch?” of “Satu Darah, de motorclub toch?”. Ach ja, ik kan ze hier ook niet op blaimen, aangezien er veel in de doofpot is gestopt wat betreft het koloniale verleden van Nederland.
In de schoolboeken worden hierover veel feiten niet genoemd of zeer subjectief beschreven. Gelukkig kwam ik op jonge leeftijd tot het inzicht, dat ik ook op mijn manier het verhaal van de Molukse gemeenschap kan verspreiden. Ik a.k.a , Oil, als levend bewijs, en als ware nazaat van een Molukse KNIL-militair. Bij deze presenter ik je onze ware ‘treinkapers’- weetjes op een rij;
- De Molukken behoorden vanaf 1816 tot 1949 tot het gekolonialiseerde gebied Nederlands-Indië.
- Molukse militairen hebben destijds Nederland gediend in het Koninklijke Nederlands Indische Leger (KNIL). Dit leger had als taak om op te treden tegen alle inheemse tegenstanders en om andere (koloniale) mogendheden (zoals Japan) af te weren.
- Tijdens de tweede wereldoorlog nam Japan de macht over in Nederlands-Indië en was het niet langer veilig voor Molukse KNIL-militairen. Velen van hen zaten samen met hun Europese kolonisten vast in kampen op Java.
- Na de oorlog werd Nederlands-Indië in 1949 uitgeroepen tot een onafhankelijk staat Indonesië. De KNIL-soldaten wilden niet bij Indonesië horen en zo ontstond er een wens naar een eigen republiek, genaamd de RMS, wat staat voor Republiek Maluku Selatan (in het Nederlands: de Republiek der Zuid-Molukken).
- Op 25 april 1950 werd de onafhankelijkheid uitgesproken van de RMS. Molukkers in Nederland vieren dit nog elk jaar op 25 april, waarbij Molukkers uit heel het land bijeenkomen om dit te gedenken.
- Het Indonesische leger begon echter een invasie op Ambon, de hoofdstad van de RMS en herstelde zo zijn gezag in de Zuid-Molukken.
- In het jaar 1951 kwamen bijna 4000 KNIL-militairen en hun gezinnen (in totaal 12500 personen) op dienstbevel van Nederland, met grote passagiersschepen aan in Rotterdam bij de Lloydpier. In tegenstelling tot wat veel mensen denken zijn zij dus geen vluchtelingen of arbeidsmigranten. De gezinnen hoopten te kunnen terugkeren zodra de RMS weer officieel als onafhankelijke staat was gevestigd.
8. De 12500 Molukkers werden als tijdelijke oplossing op diverse plekken in Nederland ondergebracht in voormalige Joden barakken. Dit was
zeer mensonwaardig, maar de Molukkers hadden geen keus. De KNIL-soldaten werden kort na aankomst door Nederland ontslagen uit dienst
en stonden dus in een koud kikkerland letterlijk vast tussen wal en schip.
9. De voormalige KNIL-soldaten werkten hard en kregen van de regering een klein bedrag, zo’n 3 gulden per week, om van rond te komen. Dit
was natuurlijk niet genoeg, daarom gingen veel KNIL-soldaten zwart werken bij de boeren in de buurt.
10. In de jaren 70 werden er twee treinen gekaapt, een school gegijzeld en de Indonesische Ambassade bezet door kleine groepen jonge Molukse fanatiekelingen. Hierbij vielen een aantal doden. De jongeren voelden zich genoodzaakt tot deze radicale acties om aandacht te vragen voor het RMS-ideaal; om alsnog een onafhankelijke republiek te creëren. Nederland had destijds aangegeven om de Molukkers daarbij te helpen, maar was deze belofte niet nagekomen. De jongeren voelden zich door Nederland in de steek gelaten.
11. Toen het de Molukkers duidelijk werd dat er nog lang geen eigen republiek zou komen, probeerden ze een nieuw leven te beginnen hier in Nederland. Veel kregen een woning aangeboden in “Molukse Wijken”, waar alleen Molukkers woonden, met een eigen stichting (buurtcentrum) en kerk.
12. De KNIL-soldaten en hun vrouwen die in 1951 aankwamen, noemt men in de gemeenschap de 1e generatie. Dit is alweer 63 jaar geleden. Hun kinderen, geboren in Indonesië, op de boot of in Nederland, worden de 2e generatie genoemd. De 3e generatie Molukkers zijn vaak geboren en getogen in Nederland.
13. Tot de dag van vandaag hebben de KNIL-soldaten geen excuses gekregen voor de kille manier waarop zij behandeld zijn door Nederland. De meeste KNIL-soldaten en hun vrouwen zijn helaas al overleden, maar dit neemt niet weg dat de overgebleven generaties blijven streven naar erkenning en excuses. Het RMS-ideaal leeft bij een ieder op een eigen manier voort. Diverse politici zijn van mening dat de Molukse gemeenschap deze excuses verdient.
Zo, dit waren ze: de 13 weetjes. Er zitten zo veel meer verhalen achter de Molukse gemeenschap in Nederland, die net zo goed behoren tot de Nederlandse geschiedenis. Men kan dit alles ontkennen en spelen alsof de pot doof is, maar ik ben het levende bewijs van dat bovenstaande weetjes waar zijn, samen met al die andere Molukse nazaten.
Bron: missmingelmoes.nl
Op de hoogte blijven? Like ons dan op Facebook en volg ons op twitter
