Hij is geboren in Ghana, maar opgegroeid in Nederland. Samen met zijn drie zusjes had Emmanuel Agyekum hier een veilige en speelse jeugd. Mede daardoor schopte hij het later tot een goede functie bij een groot bedrijf. Voor verschillende projecten had hij daar veel contacten met andere multinationals. Zo viel het hem op dat hij vaak de enige in die wereld was die geen witte huid had. Hij zag niet één collega met dezelfde kleur als hij, namelijk zwart.
Dit inzicht gaf hem het idee anderen te laten zien hoe mooi diversiteit kan zijn, vooral op de werkvloer. Dit wilde hij doen door mooie en inspirerende donkere mannen om zich heen te portretteren. Hij koos ervoor dit expres niet digitaal te doen, maar op het stukje papier dat bij een gemiddeld Nederlands gezin een jaar lang op dezelfde plek hangt, namelijk het toilet: de kalender.
Via zijn netwerk vond Emmanuel twaalf bijzondere donkere mannen en selecteerde deze voor zijn nieuwe project: The Other Calendar. Hij haalde sponsoren binnen voor extra financiering, scoutte modellen voor fotoshoots, vond bijzondere locaties om deze in te houden en produceerde zo binnen drie maanden de eerste Other Calendar.
Met de eerste kalender haalde hij al 1500 euro op. Dit geld wilde hij besteden aan een goed doel. Omdat hij zeker wilde weten dat dit geld goed terecht zou komen, gaf hij het persoonlijk aan iemand die namens stichting Kumasi af zou reizen naar Kenia. Daar zou zij het geld gebruiken om seksuele voorlichting te geven aan kinderen.
Hij besloot zijn ‘andere kalender’ jaarlijks uit te brengen, zodat hij mensen kon blijven inspireren en hiermee goede doelen kon blijven steunen. Hij veranderde wel lichtelijk van koers: zijn modellen mochten na de eerste kalender ook vrouw of licht gekleurd zijn, als ze maar inspirerend waren. Deze verandering van koers wierp zijn vruchten af: in 2013 werd hij genomineerd voor de titel ‘Ambassadeur van de Verdraagzaamheid’.
Helaas won hij de prijs niet, maar dit hield Emmanuel niet tegen. Sterker nog: het motiveerde hem meer en meer om door te gaan. Op 5 december lanceerde hij in de Tolhuistuin in Amsterdam de vierde editie van The Other Calendar. In 2015 zal deze in het teken staan van zijn eigen inspiratiebron, namelijk Nelson Mandela.
Wat vind jij zo inspirerend aan Nelson Mandela?
“Hij staat symbool voor vergeving. Ook al hadden mensen hem slecht behandeld, toch vergaf hij hen. Hij zat zevenentwintig jaar vast, en toch koesterde hij geen wrok naar mensen die hem dat aangedaan hebben. In plaats daarvan ging hij door in zijn strijd om zwart en wit samen te brengen. Dat is toch knap? Iedereen kan zich wel een situatie voorstellen waarin hij of zij slecht behandeld is. Vaak is het beter om dan door te gaan en diegene te vergeven. Je kunt wel een schuldige aanwijzen, maar als er één vinger naar een ander wijst, wijzen er vier naar jou.”
De modellen die op The Other Calendar staan, inspireren. Wat vindt jij inspirerend?
“Als het gaat om inspiratie, kijk ik absoluut niet naar het geslacht of de afkomst van iemand. Ik kijk dan puur naar hoe zij bezig zijn met hun passie. Voor de selectie van modellen voor de kalender, kijk ik goed naar de manier waarop zij zich profileren op social media en in hoeverre zij ook anderen inspireren. Dit jaar heb ik ook gekeken naar hun band of connectie met Nelson Mandela omdat hij de rode draad door de kalender moest zijn.”
Wat zijn de meest voorkomende vooroordelen van donkere mannen?
“Eén van mijn hobby’s is schrijven. Als ik dat mensen vertel, reageren ze vaak verbaasd. Terwijl mijn andere hobby’s, voetballen en fitnessen, 
vaak normaal worden gevonden. Donkere mannen worden dus vaker gekoppeld aan fysieke dan aan mentale inspanning. Dat vind ik jammer, maar ik heb besloten me daar niet meer aan te storen. Veel vooroordelen komen namelijk uit onwetendheid voort waar men niets aan kan doen. Nu ik sinds kort in Dublin woon, besef ik me dat nu nog meer. Daarom, als ik nog eens wordt geconfronteerd met vooroordelen jegens donkere mannen, denk ik aan Mandela’s woorden: ‘Vergeef hen, want ze weten niet wat ze doen/zeggen’.”
The Other Calendar vraagt veel planning en organisatie. Hoe pak jij dat aan?
“Ik maak gebruik van deadlines omdat die mij dwingen bepaalde werkzaamheden af te maken. Voor de kalender van dit jaar was mijn eerste deadline 18 juli, Mandela’s verjaardag. Toen wilde ik mijn promotiefilmpje, waarin mensen met gebalde vuist ‘Madiba’ riepen, af hebben om het project een startsignaal te geven. Daarna was mijn deadline natuurlijk 5 december, want toen moest ‘ie af zijn. Ik heb mijn taken duidelijk benoemd en ingepland. Elke werkdag nam ik contact op met mijn team om vorderingen te bespreken. En dat is goed gegaan, want 5 december kon ik de kalender, die af was, overhandigen. Dat wil niet zeggen dat er nooit iets mis gaat. Natuurlijk gebeurt dat wel eens, maar dan probeer ik rustig te blijven en te kijken naar alternatieven. Zo wordt een tegenvaller soms zelfs een meevaller.”
Je hebt The Other Calendar vrijwillig gemaakt. Wat is dan jouw grootste beloning?
“Het besef dat ik van mijn gedachtes en plannen in mijn hoofd iets kan maken. Zo heb ik van niets iets gemaakt, en ook nog iets dat anderen weer motiveert en inspireert, namelijk The Other Calendar. Dat vind ik zo mooi.”
Heb je een tip voor onze ambitieuze lezers?
“Als je iets wilt, moet je er niet al te lang over nadenken. Niet wachten op het juiste moment, want die zijn er niet. Je bent nooit te jong of te oud om iets te besluiten en geloven dat dat mogelijk is. Vervolgens moet je het ook gewoon doen. Dat zei Nelson Mandela ook altijd: ‘It’s always unpossible until it’s done’.”
Op de hoogte blijven van meer nieuws? Like ons dan op facebook en volg ons op twitter.
