Zijn wieg stond in Nederland, maar hij groeide op in Curaçao. Toen hij na 8 jaar op dit mooie eiland terug kwam in Nederland, had Gershwin Bonevacia het lastig. Hij had een taalachterstand, zijn droom om profvoetballer te worden viel in duigen en zijn moeder ging terug naar Curaçao. Het tij keerde toen hij door Nelson Mandela geïnspireerd raakte om te schrijven. Met zijn teksten ging hij alle open podia af en nu heeft hij een track met Keizer, zijn eigen spoken word podium, theatervoorstelling en dichtbundel.

Ondanks de eerste twee jaar van zijn leven die hij had doorgebracht in Nederland, voelde het niet als terugkomen toen zijn moeder Gershwin op 10-jarige leeftijd, vanwege een baanaanbod, meenam naar Nederland. Omdat hij op Curaçao altijd Papiaments sprak, had hij een taalachterstand. Bovendien waren in de tijd dat hij met zijn moeder en kleine broertje in Curaçao zat, zijn ouders uit elkaar gegaan. Gershwin werd rebels en samen met zijn dyslexie zorgde dit ervoor dat hij op het laagste niveau van het vmbo werd gezet. Terwijl hij bij Sparta hard zijn best deed om later profvoetballer te worden, werkte hij zich op het Thorbecke college op naar een het hoogste niveau van het vmbo en slaagde. Toen kreeg hij twee tegenslagen te verwerken: zijn moeder ging terug naar Curaçao en Sparta degradeerde hem tot amateurniveau.

Gershwin ging bij zijn vader wonen en naar zijn voorbeeld en advies koos hij voor een mbo-4 opleiding tot juridisch medewerker.IMG_4800 Zijn interesse voor voetbal nam af, terwijl die voor letters juist toenamen. Het boek ‘Long Walk to freedom’ van Nelson Mandela motiveerde hem te gaan schrijven en zo ontstond zijn eerste gedicht ‘Regendagen’ over zijn waardering voor de mindere dagen. Een kennis gaf hem op voor een open podium en hij won. Hij kreeg een cursus dichten cadeau, waar hij enthousiast aan begon. Zijn docent had echter behoorlijk wat kritiek en daardoor stopte de jonge Gershwin met schrijven. Een speech van Les Brown bracht de motivatie weer terug en hij pakte zijn pen weer op. Hij reisde elk open podium af dat er bestond en nam weer cursussen.

Na een jaar werd hij zelf gevraagd om op te treden – zo sprak hij op de Internationale Mandela dag en de onafhankelijkheidsdag op Curaçao. Om zijn naam goed neer te zetten, startte hij zijn maandelijks dichtpodium op: I Speak, wat tot de dag van vandaag goed bezocht wordt. Hij maakte de theatervoorstelling ‘Regendagen’, de dichtbundel ‘Ik heb een fiets gekocht’ en met de rapper Keizer de track ‘Alles is mogelijk’. Als klap op de vuurpijl mag hij nu de eerste Rotterdamse editie van het internationale spoken word podium All def. poetry vs. SPOKEN openen.

Vraag & Antwoord

Je bent een van de weinige donkere dichters. Wat doet dat met je motivatie?
“Ik had voor mezelf gevisualiseerd waar ik naartoe wilde, dus ik moest het hebben van de mensen die daar al waren. Dat waren mensen die de Poetryslams wonnen of een gedichtenbundel uit hebben gebracht, maar die waren inderdaad allemaal wit. Dus ik had niemand waarin ik me kon herkennen, dat miste ik. Wat mij uiteindelijk demotiveerde, is dat anderen mij door mijn huidskleur niet serieus namen als dichter. Mijn lerares op de cursus dichten bijvoorbeeld: zij zei dat ik niet goed kon dichten en misschien beter kon gaan rappen. Zij was mijn eerste docent, dus ik geloofde haar. Ik ben ervan overtuigd dat ze dat niet had gezegd als ik blank was. Ik kende mezelf toen nog niet en wist nog niet goed waar ik heen wilde, dus liet me door haar vormen. Zo heb ik overwogen om te gaan rappen, want daarin herkende ik mezelf wél. Gelukkig liet mijn vader me later een speech horen waarin werd gezegd ‘Don’t let anyone’s opinion of you, become your reality.’ Zo heb ik mijn motivatie weer terug gekregen.”

Jij hebt op veel open podia gestaan. Wat hebben deze voor jou betekend?
“Ik had het echtIMG_4429 nodig om mezelf te ontwikkelen. Ik heb inspiratie opgedaan doordat ik andere artiesten zag die het anders deden dan ik, waardoor ik op nieuwe ideeën kwam. Ook was het heel goed voor mijn netwerk. Bovendien is het goed voor je zelfvertrouwen; sommige podia hadden soms geen applaus voor me over dus dan moest ik wel in mezelf geloven. Ik raad het iedereen aan om mee te doen aan zo’n open podium.”

Je hebt een beperking in de vorm van dyslexie. In hoeverre heeft dat je beïnvloed?
“Als ik niet dyslectisch was geweest, had ik wel meer boeken gelezen. Nu kost dat te veel kracht, dus kan ik niet lezen ter ontspanning. Ik lees alleen met een bepaald doel, dus je moet me echt overtuigen dat ik een boek moet lezen, anders doe ik het niet. Daarnaast heeft het veel invloed gehad op mijn opleiding, door mijn dyslexie zat ik op een lager niveau dan wat ik aankon. Maar uiteindelijk heb ik meer vooroordelen dan nadelen gehad van mijn dyslexie. Omdat het me moeite kost om te lezen, wil ik een tekst niet twee keer lezen, dus zorg ik dat ik alles onthoud. Zo ben ik makkelijker teksten gaan onthouden.”

Dichters staan bekend als nerden en rappers als criminelen. Toch dicht je en werk je samen met een rapper. Maak je je ooit druk om je reputatie?
“Nee. Ik zie mezelf als poëet. Ik kan wel andere vormen aannemen, dus ik kan meer spreken, dichten op een rapbeat of meer de kant van de spoken word op gaan. Maar het blijft altijd in bepaalde kaders, ik behoud altijd mijn eigen swag. Zo spreek ik in het nummer met Keizer ook expres niet op de beat. Ik zal nooit helemaal overstappen naar spoken word, rap of spreken, ik blijf een poëet. Sommige mensen snappen in het begin niet wat ik daarmee bedoel, of vinden dat gek. Maar ik zie dichters als hoogbegaafd, filosofisch en intelligent, dus heb daar geen last van.”

Heb je nog een tip voor andere ambitieuze lezers?
“Er zijn altijd mensen die niet in je geloven of je een bepaalde richting op proberen te duwen. Als je dan niet in jezelf gelooft, niet weet wie je bent en waar je naartoe wilt, kan men alles van je maken wat je wilt. Dat gebeurde ook bij mij, toen die lerares van de dichtcursus me adviseerde te gaan rappen. Daarom moet je jezelf waarderen en bewust zijn van wat je wilt. Als je dan je droom vertelt aan mensen en zij vertellen je dat het niet gaat lukken, kun je die droom beschermen met zelfverzekerdheid.”


Op de hoogte blijven van meer inspirerende voorbeelden? Like ons dan op facebook en volg ons op twitter.


Yellah, deel a mattie
Willemijn de Koning
Ze hobbelt tussen Rotterdam en Den Haag, is scherp, ad rem, verschrikkelijk nieuwsgierig, eigenwijs en vooral sociaal en professioneel. Met enthousiasme, oprechtheid en passie interviewt zij inspirerende allochtonen om dat weer met ons te delen. Willemijn is een mengelmoes, alleen zijn we er nog niet helemaal achter wat voor mengsel.

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in