Zijn talent en passie voor koken ontdekte Mounir Toub al op jonge leeftijd. Als klein jongetje hielp hij zijn moeder al in de keuken en op zijn veertiende had hij al een bijbaantje in de horeca. Hij leerde verder op een koksopleiding, maar had door zijn Marokkaanse roots moeite een stage te vinden. Toch streed hij door en maakte zijn opleiding af. Hij ging aan de slag bij gerenommeerde horecazaken en werd zelfs opgemerkt door het magazine M-zine en de TV-zender 24Kitchen, waardoor hij een van de weinige bekende Marokkaanse koks van het land werd. Nu shinet hij binnenkort zelfs als gastchef bij ‘Masterchef Nederland’.
Met een gemis van een dochter in het gezin Toub, opperde de kleine Mounir zich graag op om zijn moeder te helpen de beste tajine en couscous te maken. Op zijn veertiende nam hij een bijbaantje in de horeca; in de afwas en op de dessertafdeling. Koken was duidelijk zijn passie, dus na zijn mavo wilde hij dan ook naar de koksopleiding. Hij zag een actief beroep zoals politieman of sportleraar ook wel zitten, maar helaas waren deze alleen buiten Eindhoven te vinden en daar had het gezin Toub het geld niet voor. Zo bepaalde het lot dat Mounir Toub zich inschreef op de koksopleiding in Eindhoven.
De opleiding ging Mounir goed af, totdat hij als een van de weinige leerlingen geen stage kon vinden. Gelukkig had hij met 
zijn harde werken de sympathie van zijn leraren gekregen en deze schoten hem dan ook te hulp. Hij slaagde met vlag en wimpel en kon meteen aan de slag in de beste horecazaken. Toch irriteerde hij zich aan het feit dat hij ‘slechts’ een mbo-niveau 3 diploma bezat en wilde meer. Hij begon een deeltijd hbo opleiding en omdat hij het in zijn werk als souschef heerlijk vond zijn kennis over te brengen op anderen, koos hij voor de hbo Docentenopleiding. Hij slaagde cum laude en kon meteen aan de slag bij zijn oude school: het Summa College (voorheen ROC Eindhoven).
Het magazine M-zine merkte zijn talenten op en vroeg hem kookartikelen te schrijven in hun blad. Mounir ging hier op in en filmde de gerechten die hij hiervoor moest maken. Deze filmpjes vonden de initiatiefnemers van 24Kitchen jaren later terug op YouTube toen ze op zoek waren naar de nieuwe gezichten van hun nog op te starten kookzender. Zo kwam hij bij de nu populairste kookzender terecht, eerst bij het programma ‘Grenzeloos koken’ en later bij ‘De makkelijke maaltijd’. Nu schrijft hij ook voor Hoda Magazine en is hij binnenkort zelfs als gastchef te bewonderen in ‘Masterchef’.
Vraag & Antwoord
Je noemt je moeder steeds als jouw voorbeeld. Vind je dat jongeren hun ouders tegenwoordig genoeg waarderen?
“Nee. Ik ben mentor van 33 kinderen en zie zo regelmatig hoe zij met hun ouders omgaan. Ik vind het verschrikkelijk, soms zie ik dat kinderen hun moeder uitschelden voor de verschrikkelijkste dingen, zelfs hoer! Ik begrijp niet hoe je dat kunt doen als kind. Niet alleen Nederlandse jongeren hoor, ik kijk ook kritisch naar de tweede en derde generatie jongeren met een andere culturele achtergrond. Bij hen wordt het respect voor ouders ook minder, dat vind ik schokkend. In de Islam is zelfs “Oeff” tegen je ouders zeggen, niet toegestaan. Maar toch doen veel jongeren met een Arabische achtergrond dat en meer. Dat jongeren zo weinig respect hebben voor hun ouders komt waarschijnlijk door de individualisering van de samenleving. Daardoor heb je je ouders minder nodig dan voorheen. Ik vind dat een slechte ontwikkeling.”
Wat is het grootste verschil tussen de Marokkaanse en Nederlandse beleving van eten?
“In de Nederlandse keuken eet je omdat je moet eten, het is effectief. Ook is het vaak voorgerekend; degene die kookt, bedenkt hoeveel stukjes vlees en aardappels diegene nodig heeft voor het aantal eters en dat bereidt diegene. Op zich is daar niets verkeerd mee. Sterker nog: het is best slim, want het voorkomt verspilling. Maar een Nederlands gezin is over het algemeen niet voorbereid op bezoek. In de Arabische wereld is eten een onderdeel van samen zijn. Er wordt ook altijd gerekend op bezoek, daarom wordt er vaak te veel gemaakt. Zo is het wel altijd mogelijk om gasten mee te laten eten. Ook wordt er in de Arabische wereld veel meer tijd en aandacht besteedt aan eten; Arabieren gaan niet om half 5 beginnen met koken als ze om 5 uur willen eten. Ik ga morgen bij mijn moeder eten en ik weet dat zij ‘s ochtends al begint met brood bakken en de rest klaarmaken.”
Denk je dat jouw werk als TV-kok het slechte beeld van Marokkanen verbetert?
“Misschien wel. Ik ben me er bewust van dat ik een van de weinige Marokkaanse koks op TV ben en mensen van me kunnen 
verwachten dat ik het beeld van Marokkanen help verbeteren. Dat werd voor mij bevestigd toen ik in ‘De Wereld Draait Door’ te zien was. Daarna kreeg ik veel positieve reacties waarin ik bedankt werd voor de ‘feel good boost’ dat mijn optreden gecreëerd had. Ik snap dat ook wel, want dat is inherent aan een publieke functie. Als de Marokkaanse gemeenschap toevallig mee kan liften op mijn succes, is dat prima. Toch is het niet mijn eerste doel om Nederlanders een goed gevoel te geven over of minder angstig te laten voelen voor Marokkanen of moslims. Mijn hoofddoel is de passie voor koken, voornamelijk in de Arabische keuken, over te brengen op mensen.”
Heb je het gevoel dat je als kok met Marokkaanse roots harder moe(s)t werken dan een Nederlandse kok?
“Ja. De kookwereld is redelijk mannelijk en vooral in de bovenlaag behoorlijk blank. Op zich had ik daar niet zoveel problemen mee, omdat ik altijd heel leergierig was en hard werkte, dus bij elke werkplek was ik een van de beste. Maar het vinden van zo’n werkplek was een groot probleem. Die kon ik niet vinden, omdat geen enkel bedrijf mij aan wilde nemen. Een van mijn docenten uit die tijd werd daar zo boos om, dat hij persoonlijk een plek bij een meesterkok voor mij regelde. Daar heb ik hard gewerkt en zo kreeg ik een goede naam in de horecawereld. Zo kwam ik in contact met de koks die mij vroeger wel afgewezen hadden. Een aantal daarvan vertelde mij dat ze mij afgewezen hebben door het onbekende: ik was Marokkaan en praktiserend moslim. Ik snap het wel; onbekend maakt onbemind. Je neemt zo’n leerling voor een jaar aan en moet daarin investeren en deze ook betalen. Ik keur het af dat ze mij niet aannamen vanwege mijn afkomst en geloof, maar ik snap het wel. Ik kan dat ook zeggen omdat een aantal koks gezegd hebben spijt te hebben dat ze mij niet aan hebben genomen. Dat ik niet aan werd genomen, was voor mij eigenlijk alleen maar positief, omdat ik zo harder ben gaan werken een iedereen ongelijk kon geven. Zo heb ik mijn niveau 2 opleiding ook versneld gedaan. Zeg niet tegen mij dat ik iets niet kan, want ik laat je zien dat ik het juist wel kan. Die instelling had ik ook toen ik door ’24 Kitchen’ werd gevraagd voor het programma ‘Grenzeloos koken’ maar in eerste instantie niet aan werd genomen, omdat ze twee andere koks beter vonden. Ik snapte dat wel, want zij hadden al kookboeken geschreven en bekendheid. Ik mocht als chef aan de slag bij het programma “De Makkelijke Maaltijd” en daarvoor deed ik extra mijn best. Dat hielp, want een jaar later werd ik gevraagd om alsnog het gezicht van ‘Grenzeloos koken, Arabisch’ te worden.”
Wat wil jij nog meegeven aan andere ambitieuze jongeren?
“Ik heb dit zelf van mijn vader geleerd en geef het nu altijd door aan mijn leerlingen: het maakt niet uit wat je doet (als het maar legaal is), als je het maar met pure passie, liefde en inzet doet. Zo zorg je ervoor dat werken nooit voelt als werken. Ik ben al vanaf mijn veertiende werkzaam en zelf ben ik nu 36. Toch heb ik nooit het gevoel gehad ooit gewerkt te hebben. Dat je iets met passie doet, hoeft niet te zeggen dat het altijd ‘lukt’, maar dat is niet erg. Ik heb ook nog ambities waar ik hard voor werk en als dat later niet lukt, ben ik niet opeens ongelukkig, omdat ik in elk geval weet dat ik er alles aan gedaan heb om het wel te laten lukken.”
Op de hoogte blijven van meer inspirerende voorbeelden? Like ons dan op facebook en volg ons op twitter.
