Interview door: Willemijn de Koning
Het begon allemaal met haar oma in Turkije: zij leerde Derya koken. Nu, tientallen jaren later, verdient ze haar brood door haar kookkunsten over te brengen op allerlei soorten mensen, en deze bovenal bij elkaar te brengen. Want behalve in koken, is Derya Özugur ook een ster in mensen verbinden.
Eten heeft altijd een belangrijke rol in Derya’s leven gespeeld, want ze is Turks. “Terwijl Nederlanders eten om te leven, leven wij om te eten. Eten is een goede manier om te verbinden, te ontspannen en om met elkaar samen te zijn. We eten op bruiloften, maar ook bij een overlijden.” En Turken eten veel. “Een Nederlander kookt vaak voor het aantal personen dat er aan tafel verwacht worden. Dus als dat er vier zijn, is er vlees, groenten en aardappels voor vier personen. Als er onverwacht bezoek komt, wordt diegene vaak gevraagd weg te gaan.
Ik weet nog dat ik mijn kind een keer wachtend naast de deur van een bevriend Nederlands gezin aantrof. Hij had daar die middag gespeeld, maar ze hadden hem gevraagd buiten te wachten omdat het etenstijd was!
Wij Turken koken altijd voor tien personen, dus als er iemand onverwachts op bezoek komt, kan diegene gewoon mee eten.”
Dat gebeurde dagelijks bij haar oma. “De hele straat kwam altijd bij haar eten. Zo bracht ze met haar voedsel letterlijk de mensen om haar heen bij elkaar.” Derya was altijd nieuwsgierig naar haar oma’s avonturen in de keuken, dus keek vaak mee. Toch gaf haar oma haar geheimen pas veel later prijs . “Pas toen ik negentien was en mijn oma bij ons woonde, leerde ze mij in het weekend koken. Ze gaf me tips en trucs om alles lekker te laten smaken. Ik had geen uren in de keuken nodig om het te begrijpen; ik leerde snel.” Koken heeft namelijk altijd in haar genen gezeten. “Bij verjaardagen nam ik altijd de lekkere dingen mee en bij uitjes maakte ik de lunches. Ik zag dat iedereen genoot van het eten en zo iets dichterbij elkaar kwam; dat vond ik heerlijk.”
Dat ze van koken haar eigen onderneming kon maken, had ze nog niet meteen in de gaten. “Andere mensen zeiden tegen me dat ik veel meer met koken moest doen. Daarom ben ik later de catering van verjaardagen en vrijgezellenfeesten gaan doen en gaf ik wat kookworkshops.” Toch zag Derya dit nog niet als fulltime onderneming. Dat gebeurde pas toen haar andere bedrijf ermee stopte.
“Ik wilde gewoon gaan doen waar ik goed in ben, en dat is blijkbaar kookworkshops geven, want die liepen ontzettend goed. Bovendien vond ik het hartstikke leuk om zo mijn passie voor koken en mijn talent om mensen bij elkaar te brengen te combineren.”
Zo geschiedde en zo was ‘Koken met Derya’ geboren.
‘Koken met Derya’ begon met teambuilding en relatiebeheer. “Daarbij krijgt het team een opdracht: ze moeten een gerecht maken met een bepaalde ingrediëntenlijst. Dat vraagt samenwerking, overleg en mensen die leiding geven en uitvoeren. Ik observeer hoe dat eraan toe gaat en na het koken bespreken we dat. Ik breng dan in beeld hoe ze om zijn gegaan met de opdracht en geef aan wat ze daarvan kunnen gebruiken op de werkvloer.” Op zich is dat allemaal niets nieuws. “Maar ik geef de organisatie ook de mogelijkheid om de meest gewaardeerde klanten uit te nodigen. Zo voelt de klant zich gewaardeerd en de medewerkers vinden het alleen maar leuk.”
Deze workshops liepen zo goed, dat Derya op een nieuw idee kwam: ‘Netwerken met smaak’.
“Ik hou van netwerken, maar niet van dat formele, waar je alleen vraagt wat iedereen doet en visitekaartjes uitdeelt. Ik bedacht me dat netwerken veel leuker kan zijn als je tegelijk kookt.
Dat doe ik sinds februari; en je ziet dat mensen elkaar beter leren kennen dan op een formele netwerkbijeenkomst en zo effectievere verbindingen leggen.”
Of het doel nu netwerken, teambuilding of relatiebeheer is: het koken staat ten alle tijden centraal. “Ik probeer uitleg te geven over het koken met smaak en gevoel. Mijn oma zei altijd: ‘je moet voelen, proeven en ruiken’. Dat zeg ik ook tijdens mijn workshops. Vooral als ik aangeef dat je een ‘scheutje’ van iets ergens bij moet doen en mijn cursisten dan graag willen weten hoeveel dan precies. Dan leg ik uit dat je op gevoel moet koken, want wat voor jou zout kan zijn, kan voor mij smakeloos zijn.”
Als je bij Derya gaat koken, kook je altijd authentiek Turks. “Ik maak geen gerechten die je in restaurants altijd tegenkomt, maar juist alleen zoals mijn oma ze maakte. Dat blijf ik doen, want dat past het meest bij mij en vind ik het lekkerst.” Sommige cursisten herkennen de gerechten niet en denken daarom vaak dat ze niet lekker zijn.
“Ik vind het leuk dat ze het dan toch proberen en het bijna altijd lekker vinden. In hoeverre je open staat voor andere gerechten, zegt namelijk ook wat over je houding.”
Reacties op ‘Koken met Derya’ zijn altijd positief. “Er is altijd een goede energie, want mensen kunnen zichzelf zijn bij mij. Als ik naar een formele netwerkbijeenkomst ga, neem ik een bepaalde houding aan. Maar bij mijn kookworkshops hoef ik dat niet; dan lach ik, maak ik grapjes en vertel ik over eigen ervaringen. Ik denk dat mensen daarom zo leuk op mijn workshops reageren en me nooit anders hebben behandeld omdat ik Turks ben.”
Toch is Derya wel degelijk anders omdat ze Turks is, en dat is maar goed ook. “Turken zijn ondernemers, ze stappen ergens in en denken dat het wel goed komt. Dat heb ik ook altijd gehad, en het heeft goed uitgepakt: het heeft mij ‘Koken met Derya’ gegeven.”
Wil jij ook koken met Derya? Klik dan hier voor meer info.
Meer interviews met inspirerende voorbeelden lezen? Like ons dan op Facebook en volg ons op twitter
